ភូមិគ្រឹះរបស់មាតាបិតាខ្ញុំ

នេះជាភូមិគ្រឹះរបស់មាតាបិតាខ្ញុំ ដែលស្ថិតនៅលេខ៣៩​វិថីសម្តេចល្វីឯម សង្កាត់លេខ៤ក្រុងភ្នំពេញ។ ទិដ្ឋភាពបច្ចុប្បន្ន មិនដូចពីដើមទេ ព្រោះអ្នកដែលចូលមកនៅមិនបានរក្សាសភាពដើមឡើយ។

ស្រណោះណាស់ ព្រោះគ្រួសារខ្ញុំទាំងមូលធ្លាប់រស់នៅយ៉ាងសប្បាយ និងសុខសាន្តប្រកបដោយកិត្តិយសតាំងពីកុមារីនិង យុវ័យនិងក្រោយពីរៀបការបានកូនៗ រហូតដល់ថ្ងៃ១៧មេសាថ្ងៃសោកសៅត្រូវខ្មែរក្រហមបញ្ឆោតឱ្យចុះចេញតែ៣ថ្ងៃ។ យើងមិនបានយកអ្វីក្រៅពីសម្លៀកបំពាក់ខ្លួនឯង៣បន្លាស់ និងថ្នាំពេទ្យ​ ព្រមទាំងសម្លៀកបំពាក់កូនទាំងពីរដែលនៅតូចៗអាយុ២ខួបនិង៨ខែកន្លះប៉ុណ្ណោះ។

ខ្ញុំសូមជូនកំណាព្យ១ដែលខ្ញុំបាននិពន្ធនិងស្រង់ចេញពីសៀវភៅ១ដែលខ្ញុំមិនទាន់សរសេរចប់នៅឡើយ។

ពេលនោះ ខ្ញុំបានដើរ ​ទៅមើលដើមជម្ពូ ស ដែលខ្ញុំធ្លាប់បានបេះញ៉ាំ និងដើមចំប៉ាដែលខ្ញុំបានបេះផ្កាថ្វាយព្រះនិង
ចងសក់ ឬដាក់នៅក្បាលដំណេកជិតខ្នើយកើយដូចតទៅ។

ផ្ទះអើយៗផ្ទះធ្លាប់ជ្រករស់ ធ្លាប់ផ្តល់កិត្តិយសរស់សុខសាន្ត

ពីថ្ងៃនេះទៅខ្ញុំអស់បាន​ យល់ភូមិគ្រិះស្ថានសែនអាល័យ។
ម្ល៉េះសមធូលីរួមរឹតផ្ទះ ​​ មួយក៏ផ្ទះក្លាយជាអ្វី?
ផ្ទះអើយៗព្រាត់ទីទៃ ព្រះអើយអាល័យស្តាយម៉្លេះណា។
ស្តាយអើយសែនស្តាយខានរក្សា ឪ ដើមជំពូដើមចំប៉ា
ធ្លាប់បេះចងសក់ជារឿយៗ មិនដែលកន្តើយបេះថ្វាយព្រះ។
ពេលនេះវចំប៉ាផ្កាតែឯង ម៉្លេះសមអ្នកផ្សេងកាប់ឬបេះ
ឬមួយចំប៉ាក្រៀមក្រំ​ផ្អេះ​​​​ ជនអត់តម្រេះកាប់បំផ្លាញ។
បំផ្លាញផ្ទះជំពូចំប៉ា សែនអនិច្ចាផ្កាក្រអូបឆ្ងាញ់
ព្រះអើយមើលចុះប្លន់ប្រវ័ញ្ញ បញ្ឆោតបណ្តេញម្ចាស់ខ្ចាត់ខ្ចាយ។
១៨មេសាចិតសិបប្រាំ​​​​​​ ទ្រូងសែនរកាំត្រូវបែកឃ្លាត
ទឹកភ្នែកជ្រែកហូរទ្រូងចង្អៀត ខាំមាត់សង្កៀតធ្មេចភ្នែកលា
លាហើយលាហើយលាទាំងអស់ លាទាំងស្រណោះទាំងខ្លោចផ្សា
ភ្នំពេញគ្មានសង្ឃឹមវិញ អាល័យម៉្លេះណាលុះអវសាន។
អនុស្សាវរីយ៍នៅស្រស់ៗ អាល័យអាឡោះភ្លេចមិនបាន
មុនធ្លាប់ជួបជុំញាតិសន្តាន ពេលនេះព្រាត់ខានសែនអាល័យ៕

លោកប៉ាលោកស្រីម្តាយជាទីគោរពដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់និងជាទីស្រឡាញ់បំផុតនិងប្អូនស្រីប្រុសដប់នាក់(ពីព្រោះ២នាក់ត្រូវបានលោកប៉ាបញ្ជូនចេញទៅប្រទេសបារាំងក្នុងខែកុម្ភះ១៩៧៥​មុន)ព្រមទាំងខ្ញុំនិងស្វាមីរបស់ខ្ញុំនិងកូនស្រីកូនប្រុសយើង២នាក់ដែលនៅតូចៗ នាងស្រីបងមានវ័យអាយុប្រហែល៣២ឆ្នាំនិងកូនប្រុសអាយុ១ឆ្នាំ៦ខែ១៥ថ្ងៃដែលនៅប៉ៅដោះនិងទឹកដោះគោនៅឡើយគឺព្រមទាំងខ្ញុំនិងស្វាមី២ខែមុនថ្ងៃ១៧មេសា១៩៧៥ថ្ងៃដែលខ្មែរក្រហមបណ្តេញប្រជាជនចេញពីភូមិគ្រីះដ៏ស្តុកស្តមលេខ«៣៩ វិថីសម្តេចល្វីឯម ភូមិបឺងកេងកង សង្កាត់លេខ៤ ក្រុងភ្នំពេញ»ដោយប្រាប់ថាចេញតែ៣ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីអង្គការរៀបចំ»។ យើងចេញពីផ្ទះដោយចាក់សោរហើយយកសោរ១ចង្កោមធំតាមខ្លួនដោយលាក់ទុកគ្រឿងអលង្ការរមាសនិងពេជ្រគឺយកតែសម្លៀកបំពាក់សម្រាប់៣ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។ សូមស្លេស។  ចង្កោមសោរនៃភូមិគ្រឺះរបស់លោកប៉ាលោកម្តាយត្រូវច្រះចាប់។  គ្រួសារយើងបានយកមកតាមហើយខ្ញុំរក្សាទុករហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ខ្ញុំកំពុងតែរៀបចំសរសេរហូតមកដល់ប្រទេសបារាំង។  អ្នកដែលយកភូមិគ្រីះរបស់មាតាបិតាខ្ញុំជាអ្នកបើកឡានឱ្យអង្គការ។ ប្រពន្ធគាត់ជាអ្នកលក់គ្រាប់ល្ពៅ រស់នៅរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ។

ខ្ញុំកំពុងតែរៀបចំសរសេរឆ្នាំនេះ ក្រោយពីលើកពេលដប់ឆ្នាំហើយ៕

កវីជូនពរខួបកំណើតខ្ញុំ

មិត្តកវីទាំងពីរ យឹម កិច្ចសែ និង សំ វិជ្ជា តែងតែសរសេរកាព្យទាក់ទងកិច្ចបម្រើអក្សរសាស្ត្រអក្សរសិល្ប៍ខ្មែរ ឬដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំចាប់តាំងពីយុវវ័យរហូតមកទល់វ័យ​ជរាសព្វថ្ងៃនេះ។
ជា​ពិសេស កវីសំវិជ្ជា ដែលមានទេពកោសល្យផ្នែករចនាប័ណ្ណបានយកចិត្ត​ទុក​ដាក់ក្នុង​ការ​រចនា​ប័ណ្ណ​យ៉ាង​ល្អដ៏​គាប់ចិត្តខ្ញុំ។

សូមមិត្តកវីចំណាននិងចំណាប់ទាំងពីរទទួលការសរសើរនិងអំណរគុណជាអតិបរមាអំពីខ្ញុំដែលជាអ្នកនិពន្ធនិងអតីតអ្នកសារព័ត៌មាននៃវិទ្យុអាស៊ី RADIO ASIEសម្លេងខ្មែររយៈពេល៤ឆ្នាំដោយស្ម័គ្រចិត្តអត់បានទទួលកម្រៃរួមជាមួយស្វាមីខ្ញុំ ប៉ិច ឈុន ថាវរី នាមពិត ឡាំគៀងខាហួង បច្ចុប្បន្ន​អ្នកស្រី ក្លូត ណូឡង់និងលោករស់ សាលី និងចុងក្រោយក្នុងវិទ្យុបារាំង​អន្តរ​ជាតិ RFI ( RADIO FRANCE INTERNATIONALE នៅរដ្ឋធានីប៉ារីស៍ ទី​១៦​ នៃ​ប្រទេសបារាំង រយៈពេល១៨ឆ្នំាកន្លះ មុននឹងសុំចូលនិវត្តន៍មុនពេល​​កំណត់គ្រប់​​អាយុ​ត្រឹម​ត្រូវតាម​ច្បាប់ការងារនៃប្រទេសបារាំង។

ឆ្លៀតឧកាសនេះដែរ ខ្ញុំសូមថ្លែងអំណរគុណមិត្តអ្នកស្តាប់ទាំងអស់ដែល​បាន​គាំទ្រនិង​ទទួល​ស្គាល់​ការ​​ងារ​ និងសម្លេងខ្ញុំទាំង​ការផ្សាយព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនិងផ្នែកវប្បធម៌ខ្មែរ។

សូមផ្ញើការរាប់អាននឹងការលឹកជូនមិតអ្នកស្តាប់ជិតឆ្ងាយដែលខ្ញុំមិនស្គាល់នាមនិងភ័ក្ត្រជាទីគោរពគ្រប់ទិស​ទីទាំងអស់ដែលចាប់សម្លេងនៃការផ្សាយនៃវិទ្យុបារាំងអន្តរជាតិនេះ។

នេះជាប័ណ្ណជូនពរដែលរចនាដោយលោក កែវ ឈុន ក្នុងប្រទេសស្វីស។ ខ្ញុំមាន​ចិត្តរំភើប​ក្រៃ​លែង​​និង​សូមថ្លែងអំណរគុណ​លោក ប្អូន កែវ ឈុន យ៉ាងជ្រាល​ជ្រៅអស់ពីដួង​ចិត្តដែល​បាន​រៀប​ចំ​រចនា​ប័ណ្ណដ៏ល្អនេះ​សម្រាប់​ទិវា​កំណើត​ខ្ញុំគម្រប់​៧៣ឆ្នាំ។

នេះជាអំណោយសំខាន់ដ៏ពិសេសនិងជាតំណាងមិត្តភាពរវាងគ្រួសារយើងទាំងពីរ ទោះបីជាយើងមិន​ទាន់ជួបមុខគ្នាផ្ទាល់នៅឡើយក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ និស្ស័យវប្បធម៌ខ្មែរបានរឹតចំណងមិត្តភាពយើង​ទោះ​​បីជាប្រទេសបារាំងនិងប្រទេសស្វីសនៅឆ្ងាយពីមួយទៅមួយមែន ប៉ុន្តែសន្តានទឹកចិត្ដយើងដែល​ជាអ្នកស្រឡាញ់អក្សរសាស្ត្រអ្រក្សរសិល្យ៍ខ្មែរបានបង្ខិតឱ្យ​យើងនៅជិតគ្នានិង​រឹត​​ចំណង​មិត្តភាពរវាងគ្រួសារយើងទាំងពីរឱ្យវេញធ្លុងមួយជា«ក្រុម​អ្នកអក្សរសាស្ត្រវង់តូច»ដូចដែល​កវីបណ្ឌិត​ យឹម កិច្ចសែ ក្នុងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់បានបង្កើត​ពាក្យនេះឡើង។

អរគុណ​កូនធម៌ ឡឹក ជំនោរ ដែល​រចនា​បណ្ណ​ខាងក្រោម​នេះ ហើយ​អរគុណ ហេង ឧត្តម ដែល​ជួយ​រៀបចំ​ប្រកាស​ផ្សាយ​អត្ថបទ​ និងរឿងខ្លីៗ កំណាព្យទាំងឡាយ នៅក្នុង​ឱកាស​ខួប​កំណើត​ខ្ញុំ។

កូន​ក្មួយ​ផ្សេងៗទៀត ក៏បាន​សរសេរ​មកខ្ញុំ​ និងជូន​ពរ​ខ្ញុំ​ជាហូរហែណាស់ដែរ តែ​ខ្ញុំ​ពុំ​ទាន់​អាច​យកមកផ្សាយ​អស់​នៅទីនោះ។ សូម​អរគុណ​ចំពោះសន្តានចិត្ត​ដ៏​ប្រពៃ​របស់​ប្អូន​កូនក្មួយ​និង​មិត្ត​ទាំងអស់​គ្នា។

ម៉ា ឡាពី ដែល​ខ្ញុំ​ស្គាល់

ខ្ញុំនៅចាំមិនភ្លេច​ នៅឆ្នាំ១៩៦៨ លោក ម៉ា ឡៅពី​ បាននិពន្ធចម្រៀង១បទមានចំណងជើងថា​«នេះឬចិត្តប្រុស?» ច្រៀងដោយអ្នកចម្រៀង«សូ​ សាវឿន»​ដែលក្នុងជំនាន់នោះ។ លោក ម៉ា ឡៅពី បានដាក់រហស្សនាមជូនអ្នកស្រីសូ សាវឿប​ថា«អ្នកចម្រៀងសម្លេងរៃកណ្តឹង»។

សូមជម្រាបថា រឿង«នេះឬចិត្តប្រុស?គឺ ជារឿងប្រលោមលោកទី១ដែលខ្ញុំបាននិពន្ធក្នុងឆ្នាំ​១៩៦៨ ក្រោយពីខ្ញុំបានស្តាប់ការនិយាយរឿងពិតរបស់កញ្ញា​ម្នាក់ដែល​ក្នុង​ជំនាន់​នោះ ​គេ​រៀន​ថ្នាក់ខ្ពស់ជាងខ្ញុំ១ថ្នាក់ ឬ២ថ្នាក់។​​ ក្នុងជំនាន់ អ្នកខ្លះបានដាក់រហស្សនាមឱ្យកញ្ញានោះថា​«បុប្ផា​វិទ្យាល័យ​ព្រះយុគន្ធរ»។ គេស្លៀកពាក់ខុសពីខ្ញុំនិងប្លែកខុសគេ។ ចំណែកខ្ញុំវិញ ខ្ញុំស្លៀកពាក់របៀប​បារាំងគឺស្លៀកសំពត់ហ្សីបប៉ោង និង ដាក់អាវដែលត្រូវពណ៌នឹងសំពត់តាមរបៀបយុវតី​វ័យ​១៥​ឆ្នាំ។

ក្នុងពេលដែលខ្ញុំបានជួបកញ្ញារូបស្អាតនេះ ដោយចៃដន្យ ក្នុងផ្ទះមិត្តរួមថ្នាក់ម្នាក់ នៅពេលដែល​ខ្ញុំបាន​ទៅជាលេងលើកដំបូង។  គេ​រៀនថ្នាក់ខ្ពស់ជាងខ្ញុំ ២ថ្នាក់។ នៅពេលដែលគេបានឃើញខ្ញុំ គេបាននិយាយរឿងពិតផ្ទាល់ខ្លួនប្រាប់ខ្ញុំ ក្រោយពីបានសរសើររូបសម្បត្តិខ្ញុំ។ ពេលនោះ ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍និងគិតថារឿងនេះជាមេរៀនសម្រាប់ខ្ញុំនិងសម្រាប់យុវនារីទូទៅ ទើបខ្ញុំបាននិពន្ធផ្សាយ​ក្នុង​កាសែត «កោះសន្តិភាព» ដែលមានលោក ជូ ថានី ជាចាងហ្វាង។ លោក ម៉ៅ ប៊ុនថន នាយការិយាល័យ​នៃវិទ្យុជាតិភ្នំពេញបានអានរឿងនេះ​ ក៏បានស្នើសុំដើម្បីផ្សាយជា«ភាគៗក្នុងនាទីភាគនិទាននៃរឿង​ប្រលោមលោក ក្នុងវិទ្យុជាតិភ្នំពេញឆ្នាំ១៩៦៨​ ថែមទាំងត្រូវបានលោក «ម៉ា ឡៅពី» និពន្ធចម្រៀង១បទ​ដាក់អមសាច់រឿងផង។ នេះជាកិត្តិយសទី១របស់ខ្ញុំក្នុងវិស័យអក្សរ​សា​ស្ត្រខ្មែរ ដោយកាលនោះ ខ្ញុំមិន​បានបញ្ចេញ​ឈ្មោះពិត «ព្រហ្ម សង្វាវ៉ាន»ទេ គឺខ្ញុំបានដាក់រហ័ស្សនាមផ្សេងគឺ «ព្រហ្ម សុទ្ធធីតា»​ដែលជាឈ្មោះសម្រាប់ប្រើសរសេរប្រលោម​លោក​ផ្សាយដើម្បីកុំឱ្យលោកប៉ាជ្រាបនិងស្តីបន្ទោស​ព្រោះលោកមិនចង់ឱ្យខ្ញុំរវល់ការអ្វីទេក្រៅពីខំសិក្សាតែ១មុខគត់ដើម្បី​យក​សញ្ញាប័ត្រខ្ពង់ខ្ពស់។

អ្នកស្រីសូ សាវឿន រស់នៅក្នុងប្រទេសបារាំងសព្វថ្ងៃនេះដូចខ្ញុំដែរ។​ នៅបារាំង ខ្ញុំក៏បាន​យក​ចម្រៀងនេះមកច្រៀងខ្លួនឯងឡើងវិញ ទោះបីសម្លេងរបស់ខ្ញុំមិនពីរោះដូចជាអ្នកចម្រៀងវិជ្ជាជីវៈ​​ក៏ដោយ ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់រក្សាទុកជាមរតកសិល្បៈ​ខ្មែរ និងទុកជាអនុស្សាវរីយ៍នៃរឿង​ប្រលោមលោក​ទី​១​របស់ខ្ញុំ​។

ខ្ញុំសូមជម្រាបដែរ ខ្ញុំនឹងសរសេរលំអិតក្នុងរឿង​«ខ្ញុំជាស្រី»ដែលជារឿងពិតនៃជីវិតផ្ទាល់របស់ខ្ញុំ។ខ្ញុំប៉ង​សរសេររឿងនេះយូរឆ្នាំហើយ ប៉ុន្តែពេលវេលាចេះតែអូសបន្លាយជិត១០ឆ្នាំហើយ។​ ខ្ញុំតាំងចិត្តថា​ត្រូវតែសរសេរឆ្នាំនេះ។ សូមបញ្ជាក់ដែរថា​ អ្នកដែលមានវ័យស្របាលខ្ញុំនិងរស់នៅក្នុងជំនាន់ខ្ញុំ ប្រាកដជានៅចាំលោក «ម៉ា​ ឡៅពី ដែលជាអ្នកធ្វើអត្ថាធិប្បាយ»ដ៏ពីរោះគ្មានពីរ គ្មានគូប្រៀប​ផ្ទឹម ក្នុងពិធីធំៗ ដូចជា ក្នុងព្រះរាជទស្សន​កិច្ចនៃព្រះបាទសម្តេច នរោត្តម សីហនុ អតីតព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ ក្នុងពេលព្រះអង្គយាងទៅសម្ពោធ​សមទ្ធិផលជាតិនានា​ ក្នុងសម័យសង្គមរាស្រ្តនិយម និង​ក្នុងពិធីបុណ្យឯករាជ្យជាតិ ក្នុងសមាជជាតិដែល​តែងតែមានការប្រគំបទភ្លេងសម័យទំនើបចម្រុះក្នុងពេលរាត្រី។ល។ លោក ម៉ា ឡៅពី មានទេពកោសល្យពិសេសគ្មានពីរឡើយ។

ខាងក្រោមនេះ ខ្ញុំសូមជូនទំនុកចម្រៀងបទ«នេះឬចិត្តប្រុស?»ដែលច្រៀងដោយអ្នកស្រី សូ ​សាវឿន។ អ្នកស្រីជាអ្នកចម្រៀងសំនៀងរៃកណ្តឹងដែលរស់នៅក្នុងប្រទេសបារាំង។ អ្នកស្រីជាភរិយារបស់លោក ដួង ឆៃលី។

ខាងក្រោម នេះគឺបទ««នេះឬចិត្តប្រុស?»

ខំគេចពីជុងចូលក្នុងអន្ទាក់  គេចពីច្រវាក់ធ្លាក់ក្នុង​រណ្តៅ

មើលឃើញថាសចាប់បានមកខ្មៅ ត្រជាក់ជាក្តៅ សើចក្លាយជាយំ។

ងងឹតថាភ្លឺនេះឬចិត្តប្រុស? ហ៊ានដាក់កំហុសទម្លាក់លើខ្ញុំ

ភ្លេចសំពះផ្ទឹមលើកម្រាលព្រំ ចុះចោលទ្រនំទៅដើរផ្ទាល់ដី។

នេះឬចិត្តប្រុសកាត់ទោសប្រពន្ធ? ពោលពាក្យរិះគន់គ្មានគិតប្រណី

ជេរថែមទៀតមកកំសាកស្វាមី ឱបថើបស្រីថ្មីឱ្យអស់ចិត្តទៅ។

ចម្រៀងក្អួតឈាមនាងព្រាហ្មកេសរ ប្រពន្ធចិត្តល្អជូនពរប្តីខ្លៅ

អូនរង់ចាំបងឱបក្តីសោកសៅ អស់កម្មឈាមខ្មៅសឹមបងវិលវិញ៕

សូមជម្រាបបញ្ជាក់ដែរថា ​ខ្ញុំបានយករឿងនេះមកផ្សាយឡើងវិញ តាមរលកអាកាស៩៥.៦ FM នៃវិទ្យុអាស៊ីសម្លេងខ្មែរ ដែល​ឋិត​វិថី LOUIS BRAILLE 75012 PARIS ដែលខ្ញុំ ប៉ិច សង្វាវ៉ាននឹងស្វាមីខ្ញុំលោក ប៉ិច ឈុន រួមជាមួយលោក រស់ សាលី អ្នកស្រី ណូឡង់ក្លូត នាមដើម ឡាំគៀង ខាហួង​ ដែលបានស័្មគ្រចិត្តបម្រើវិទ្យុសម្លេងខ្មែរ ៩៥FM នៅប៉ារីសទី១២ ប្រទេសបារាំង រៀងរាល់រាត្រីព្រហស្បតិ៍ ដោយធ្វើការឥតកម្រៃ ដើម្បីលើកស្ទួយអក្សរសាស្រ្តអក្សរសិល្ប៍ និង សិល្បៈខ្មែរ ដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ចូលចិត្តតាំងពីយុវវ័យ។  យើងទាំង៤នាក់បានបម្រើវិទ្យុនេះរយៈ​ពេល៤ឆ្នាំ ពីម៉ោង១០​យប់ ដល់ម៉ោង១២អធ្រាត្រ។

ក្នុងរយៈពេលនោះ ខ្ញុំបាននិពន្ធល្ខោននិយាយជាច្រើនរឿង និងបានសម្តែង​បន្តផ្ទាល់ជាមួយក្រុមខ្ញុំទាំង៤នាក់ដែលបានរៀបរាប់នាមខាងលើ។ កាលនោះ កូនពៅរបស់យើង មានវ័យ៨ឆ្នាំ។ កូនស្រីច្បងរបស់ខ្ញុំ​ ជាអ្នក​នៅ​ចាំ​មើលប្អូន។

ក្រោយមកក្នុងខែមីនាឆ្នាំ១៩៩៣ លោក ប៉ែន វ៉ាណូ ដែលជាអ្នកនិយាយផ្សាយព័ត៌មានក្នុងវិទ្យុអាស៊ីបានអានសាព័ត៌មាន LE MONDE ផ្សាយដំណឹងជ្រើសរើសបុគ្គលិ ដែលចេះភាសាបារំាងនិងខ្មែរ bilingue ច្បាស់លាស់សម្រាប់ការផ្សាយផ្នែកភាសាខ្មែរនៃវិទ្យុបារាំងអន្តរជាតិ RADIO FRANCE INTERNATIONALE (RFI) ដែលមានទីស្នាក់ការនៅរដ្ឋ​ធានី ប៉ារីស៍ ខ្ញុំក៏បានដាក់ពាក្យប្រឡងហើយក៏បានជាប់ចូលធ្វើការជាអ្នកសារព័ត៌មានផ្នែកការផ្សាយភាសាខ្មែរក្នុងវិទ្យុបារាំងអន្តរជាតិ RFI  នៅ​ PARIS ទី16ème នៅ​ Maison de la Radio។

ក្រៅពីការផ្សាយព័ត៌មាន ខ្ញុំបានកាន់និងរៀបចំនាទី១ចំនួនគឺ នាទីវប្បធម៌ខ្មែរ ដែលមាន «នាទីអក្សរសិល្ប៍ខ្មែរ​ »« នាទីចម្រៀងទំនើបចម្រុះខ្មែរ»  «នាទីជួបសិល្បករខ្មែរក្នុងប្រទេសបារាំង និងក្នុងប្រទេសកម្ពុជា» «នាទីលិខិតអ្នកស្តាប់»។ ខ្ញុំបានធ្វើការក្នុងវិទ្យុបារាំងអន្តរ​តិរយៈ១៨ឆ្នាំ៦ខែ​ ខ្ញុំបាន​សុំចូលនិវត្តន៍មុនគ្រប់អាយុដែលកំណត់មុន១ឆ្នាំ​ ដើម្បីទុកពេល​អាន​សៀវភៅ​ទាំងភាសា​ខ្មែរ​ និងបារាំង រាប់រយក្បាល ដែលនៅឈរសំកុកចាំខ្ញុំទាំងក្រៀមក្រំ២ឬ៣ទសវត្សរ៍មកហើយក្នុងសៀវភៅ​នៃបណ្ណាល័យគ្រួសារ រង់ចាំពេលខ្ញុំលើកយកមកកាន់អានច្រើនឆ្នាំណាស់ហើយ។ ខ្ញុំកាត់តាមលោកប៉ាដែលចូលចិត្តអានតាំងពីយុវវ័យអាយុ១៣ឬ១៤ឆ្នាំ ដោយសារតែខ្ញុំបានឃើញសៀវភៅបារាំងជាច្រើន។

លោកប៉ាអានតែសៀវភៅបារាំង។  គឺក្នុងពេលរៀបចំផ្ទះវីឡាយើង នៅភ្នំពេញ នោះហើយដែលខ្ញុំបានប្រទះឃើញសៀវភៅលោកប៉ាដ៏ច្រើន។ ខ្ញុំក៏បានរៀបចំស្រួលបួល ហើយរើសសៀវភៅពេញចិត្តអានមុនគេ។ ចាប់ផ្តើមចូលចិត្តស្រឡាញ់សៀវភៅ និងរើសសៀវភៅដែលពេញចិត្តអានមុនគេ។ ជំនាន់ខ្ញុំគេបង្រៀនភាសាបារាំងតាំងពីថ្នាក់ដំបូង។

លម្អិតក្នុងកម្រងជីវិតខ្ញុំ​ដែលមានចំណងជើងថា«ខ្ញុំជាស្រី»។ ការនិពន្ធក៏ជាចំណូលចិត្តដ៏ធំបំផុត​១ ​ទៀត​របស់ខ្ញុំណាស់ដែរ។ កូនយើងទាំង៤នាក់កាត់រកខ្ញុំដែលជាមាតាដែរ។ ខ្ញុំបានទិញសៀវភៅ​ជាច្រើនសម្រាប់វ័យពួកគេឱ្យពួកគេអានតាំងពីគេនៅរៀនបឋមសិក្សា។ ពួកគេចូលចិត្តអានណាស់តាំងពីពួកគេនៅតូចៗ។ ខ្ញុំមិនសូវទិញល្បែងលេងសម្រាប់កុមារនិងកុមារីឱ្យពួកគេទេ ក្រៅ​ពីល្បែង​ដែលបង្កើនប្រាជ្ញា។ «អានច្រើនចម្រើនគំនិតនិងមានវោហា»៕

បទ​សម្ភាស ប៉ិច សង្វាវ៉ាន ជាមួយ​ទូរទស្សន៍ CTN ឆ្នាំ​២០០៧

នេះ ជា​បទ​សម្ភាស​របស់​ខ្ញុំ​ ប៉ិច សង្វាវ៉ាន ជាមួយលោក ចួន ធូ ពិធីករនៃ​ទូរទស្សន៍ស៊ីធីអ៊ិន CTN កាលពីខែកក្កដា ឆ្នាំ​២០០៧។ កាលនោះ ខ្ញុំ​បាន​ចូលរួម​ជា​មេប្រយោគ​សម្រាប់​ផ្តល់ពិន្ទុវាយតម្លៃ​ស្នាដៃ​រឿងខ្លី និង​ព្រមទាំង​ចូលសិក្ខាសាលានៃ​ពាន់រង្វាន់​អក្សរសិល្ប៍​នូ ហាច។ ក្នុង​កិច្ចសន្ទាននេះ ខ្ញុំ​បាន​រៀបរាប់​ពី​ដំណើរ​ជីវិត​ខ្លះ​ៗ​របស់​ខ្ញុំ ព្រម​ទាំង​ស្នាដៃ​តែងនិពន្ធ​របស់ខ្ញុំ​ផងដែរ។

សូមចុច​ទស្សនានៅទីនេះ៖

ជូនពរថ្ងៃកំណើត ដោយកវី សំ វិជ្ជា

ក្នុងថ្ងៃខួបកំណើតខ្ញុំគំរប់៧១ឈានចូល៧២ឆ្នាំ លោក សំ វិជ្ជាដែលជាកវីមួយរូបនៅសហរដ្ឋ

អាមេរិកបានតែងកំណាព្យអំពីទឹកចិត្តពុះពាររបស់ខ្ញុំក្នុងវិស័យអក្សរសិល្ប៍ អក្សរសាស្ត្រខ្មែរ

តាំងពីឆ្នាំ១៩៦៨នៅភ្នំពេញតាមរយះការបោះពុម្ពផ្សាយប្រលោមលោកមួួយចំនួនក្នុងទំព័រ

«សារព័ត៌មានកោះសន្តិភាព» «វិទ្យុជាតិភ្នំពេញ»នៅឆ្នាំ១៩៦៨ និង ក្នុងប្រទេសបារាំងក្នុង

ព្រឹត្តិប័ត្រ «សេរីកា»ឆ្នាំ១៩៧៧ ​គឺពេលខ្ញុំនិងក្រុមគ្រួសារមកដល់ប្រទេសបារាំង។

បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានសរសេរប្រលោមលោកខ្លីៗផ្សាយក្នុង «សារព័ត៌មាន«នគរធំ»និងសារព័ត៌

មាន«អង្គរបូរី»ក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក។

ក្រោយមក ខ្ញុំបានសរសេររឿងខ្លីៗផ្សាយក្នុងតាមរលកអាកាស«វិទ្យុអាស៊ី95.6FM»នាទីក្រុង

ប៉ារីសប្រទេសបារាំងពីឆ្នំា១៩៨៩ដល់១៩៩២»។ ស្វាមីខ្ញុំនិខ្ញុំព្រមទាំងមិត្តភក្តិ១ចំនួនជាអាទិ៍

ថាវរីឈ្មោះបច្ចប្បន្នគឺអ្នកស្រីណូឡង់ ខាហួង និងលោករស់ សាលីបានបំពេញការងារនេះដោយ

ស្ម័គ្រចិត្តគ្មានកម្រៃទេក្នុងកម្មវិធីពេលរាត្រីពីម៉ោង២១កន្លះដល់ម៉ោង២៤អាធ្រាត្រ។

ក្រោយពីវិទ្យុនេះបិទ

ខ្ញុំក៏បានប្រឡងចូលវិទ្យុបារាំងអន្តរជាតិRADIO FRANCE INTERNATIONAL RFIផ្នែកការ

ផ្សាយភាសាខ្មែរ ហើយក៏បានជាប់លេខល្អ បើតាមប្រសាសន៍លោកស្រីនិពន្ធនាយកផ្នែកការ

ផ្សាយភាសាបរទេស«EDITH ALAINម» DIRECTRICE DES LANGUES ETRANGERES.

ការប្រឡងមានវិញ្ញាសារសរសេរ វិញ្ញាសារសួរមាត់ និងការប្រឡងសាកសម្លេង។ មេប្រយោគសុទ្ធ

តែថ្នាក់ដឹកនាំសារព័ត៌មាននិងព្រេត្តប័ត្រធំៗនៅប៉ារីស។   ខ្ញុំបានធ្វើការបម្រើវិទ្យុនេះដោយពេញចិត្ត

ព្រោះខ្ញុំស្រឡាញ់ការងារវិទ្យុតាំងពីនៅយុវវ័យម៉្លេះ។

ក្នុង«វិទ្យុបារាំងអន្តរជាតិ RADIO FRANCE INTERNATIONALE RFI»ខ្ញុំបានបង្កើត

«នាទីអក្សរសិល្ប៍ខ្មែរនិងសិល្បះខ្មែរ» «នាទីជួបជាមួយសិល្បករខ្មែរ

និង«នាទីអ្នកនិពន្ធខ្មែរនៅប្រទេសបារាំងនិងនៅកម្ពុជា»ចាប់ពីឆ្នាំខែមីនាឆ្នាំ១៩៩៣រហុតដល់

ឆ្នាំ២០១០ គឺឆ្នាំដែលខ្ញុំបានសុំចូលនិវត្តន៍មុន២ឆ្នាំ។ បច្ចុប្បន្នកាលនេះ ក្នុងគេហទំព័ររបស់ខ្ញុំ

WWW.PECHSANGWAWANN.WORDPRESS.COM ខ្ញុំក៏បានបំពេញកិច្ចការនេះ

ដែរតែជាអក្សរហើយនៅតែផ្សព្វផ្សាយអត្ថបទរបស់អ្នកនិពន្ធ ជាពិសេសយុវអ្នកនិពន្ធ យុវកវី

ក្នុងប្រទេសកម្ពុជាដែលខ្ញុំបានស្គាល់និងបានផ្តល់ពិន្ទុក្នុងនាមជាមេប្រយោគនិងវាគ្មិនតាម

សេចក្តីអញ្ជើញពីសមាគមនូហាចនិងសហការជាមួួយសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរនៅបរទេសរបស់ខ្ញុំ

សរុបសេចក្តី គឺចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៦៨នៅភ្នំពេញ រហូតដល់ឆ្នាំ២០១៨នៅប្រទេសបារាំង។

ខ្ញុំនឹងបន្តសកម្មភាពនេះជានិច្ច៕

ឆ្លៀតឱកាសនេះ ខ្ញុំសូមអរគុណអ្នកនិពន្ធ កវីគ្រប់រូបដែលបានផ្តល់អត្ថបទដ៏មានខ្លឹមសារ

ប្រកបដោយទេពកោសល្យរចនារូបភាពដ៏ល្អប្រណិតលើទំព័រនិមួយៗក្នុងវេបសាយរបស់ខ្ញុំ។

អរគុណលោកអ្នកនាងដែលជាអ្នកនិពន្ធនិងកវី បណ្ឌិតដែលបានរួមចំណែកដ៏មានតម្លៃខ្ពស់

បំផុតក្នុងកិច្ចលើកស្ទួយអក្សរសាស្ត្រនិងអក្សរសិល្ប៍ជាតិយើង៕

សូមទទួលអំណរគុណដ៏ជ្រាលជ្រៅអំពីខ្ញុំ និងការគោរពរាប់អានដ៏ខ្ពស់អំពីខ្ញុំ

ក្នុងថ្ងៃ២៤វិច្ជិកាដែលជាទិវាខួបកំណើតខ្ញុំគម្រប់៧១ឆ្នាំឈានចូល៧២ឆ្នាំ លោកសំ វិជ្ជាដែល

ជាកវីដ៏ឆ្នើមមួយរូបនៅ៝ឯសហរដ្ឋអាមេរិកបានរៀបចំប័ណ្ណជូនពរដ៏ល្អពិសេសនេះសម្រាប់ថ្ងៃនេះ។

គឺពិតជាអំណោយដ៏មានតម្លៃបំផុតចំពោះខ្ញុំ។

សូមលោកកសំ វិជ្ជ្ជាទទួលអំណររគុណនិងសេចក្តីគោរពរាប់អានដ៏ខ្ពស់និងជ្រាលជ្រៅអំពីខ្ញុំ។

ជាពិសេស លោកបានផ្តល់កិត្តិយសចំពោះខ្ញុំក្នុងថ្ងៃពិសេសនេះ៕

នេះឬចិត្តប្រុស?វណ្ណកម្មទី១របស់ខ្ញុំផ្សាយឆ្នាំ១៩៦៨

ខ្ញុំ​បានចាប់ផ្តើមបម្រើអក្សរសាស្រ្តជាតិយើងតាំងពីឆ្នាំ១៩៦៨ គីតាំងពីក្នុងយុវវ័យម្ល៉េះដោយបានសរសេររឿងពិតមួួយរបស់នារីម្នាក់ដែលរៀនក្នុងវិទ្យាល័យព្រះយុគន្ធរដូចខ្ញុំដែរ តែគេរៀនថ្នាក់ធំជាងខ្ញុំ។ កាលនោះ ខ្បាននិពន្ធរឿង«នេះឬចិត្តប្រុស?»ប្រើរហស្សនាមថា«​ព្រហ្ម​ សុទ្ធធីតា»ចេ្ផញផ្សាយនៅឆ្នាំ១៩៦៨តាមសារព័ត៌មាន«កោះសន្តិភាព»ដែលមានលោក«ជូ ថានី»ជាចាងហ្វាង។ ក្នុងឆ្នាំដដែលនោះ ប្រលោមលោកទី១របស់ខ្ញុំនេះត្រូវបានលោកម៉ៅ ប៊ុនថនសុំយកទៅផ្សាយក្នុង«នាទីភាគនិទានរឿងប្រលោមលោក»តាមរលកអាកាសនៃវិទ្យុជាតិនៅភ្នំពេញរយះពេល៣ខែទើបចប់។ សូមបញ្ជាក់ដែរថា​ លោក«ម៉ា ឡៅពី»បាននិពន្ធចម្រៀង១បទដែលមានចំណងជើងថា​«នេះឬចិត្តប្រុស?»ដែលច្រៀងដោយអ្នកស្រិ«សូ​ សាវឿន»​ដែលរស់នៅប្រទេសបារាំងសព្វថ្ងៃនេះ។ខ្ញុំនឹងសរសេរលំអិតក្នុងសៀវភៅជីវប្រវត្តិរបស់ខ្ញុំដែលត្រូវសរសេរឆ្នាំនេះក្រោយពីបានសរសេរចប់រឿងពិតក្នុងរបបប្រល័យពូជសាសន៍ជាមួយប្អូនស្រិខ្ញុំ២នាក់ដោយប្រើនាមត្រកូលផ្ទាល់ខ្លួនគឺ«ព្រហ្ម»ដើម្បីជាមធ្យោបាយរក មិត្តរួមថ្នាក់តាំងពីបថមសិក្សា អនុវិទ្យាល័យនិងវិទ្យាល័យ មិត្តនារីនិងមិត្តរួមថ្នាក់ក្នុងអនុវិទ្យាល៏យ វិទ្យាល័យ​ និង«មហាវិទ្យាល័យនិតិសាស្ត្រនិងវិទ្យាសាស្រ្តសេដ្ឋកិច្ច» មហាវិទ្យាល័យអក្សរសាស្ត្រនិងមនុស្សសាស្រ្»ព្រមទាំង«មហាវិទ្យាល័យគរុកោសល្យ»ត្រូវបែកគ្នាព្រោះតែសង្គ្រាមនិងការភៀសខ្លួនចេញពីមាតុភូមិកំណើតដើម្បីគេចចេញពីរបបប្រល័ួយពូជសាសន៍។«។ សូមជ្រាបបដេរថា​ ក្រោយពីរៀបការ ខ្ញុំពាក់ឈ្មោះស្វាមីីទាំងមូលគឺ «ប៉ិច ឈុន»នៅភ្នំពេញ​ (មិនដុចនៅ ស្រុកបារាំងទេ ស្រី្តដែលរៀបការពាក់នាមត្រកូលស្វាមី គឺ ប៉ិច និងប្រើអត្តនាមរបស់ខ្លួនដដែល«ប៉ិច ​សង្វាវ៉ាន»គឺឈ្មោះដែលខ្ញុំប្រើរាល់ថ្ងៃ ​)។

«ក្នុងវិស័យអក្សរសាស្ត្រ ខ្ញុំបាននិពន្ធរឿង«នេះឬចិត្តប្រុស?»ឆ្នាំ១៩៦៨ដោយដាក់រហស្សនាមថា «ព្រហ្ម សុទ្ធធីតា»។ គឺជារឿងរបស់នារី២នាក់ដែលបាននិយាយរឿងពិតរបស់គេប្រាប់ខ្ញុំ ។ ម្នាក់នៅភ្នំពេញនិងម្នាក់

ទៀតនៅព្រៃវែង។

អនុស្សាវរីយ៍១ដែលចាំមិនភ្លេចគឺ កាលនោះ មានអ្នកស្តាប់រឿងប្រលោមលោកដែលជាវណ្ណកដំបូងរបស់ខ្ញុំម្នាក់

បានតែងចម្រៀងខ្ញុំ១បទបន្ទាប់ពីរឿងនេះបានផ្សាយតាមសារព័ត៌មាន«កោះសន្តិភាព»ដែលមានលោក«ជូ ថានី»ជាចាងហ្វាង។

ក្នុងឆ្នាំដដែលនោះ ប្រលោមលោកទី១របស់ខ្ញុំនេះត្រុវបានលោក«ម៉ៅ ប៊ុុនថន»សុំយកទៅផ្សាយក្នុង

«នាទីភាគនិទានរឿងប្រលោមលោក»តាមរលកអាកាសនៃវិទ្យុជាតិនៅភ្នំពេញរយះពេល៣ខែទើបចប់។ សូមបញ្ជាក់ដែរថា​ លោក«ម៉ា ឡៅពី»ក៏បាននិពន្ធចម្រៀង១បទមានចំណងជើងថា​«នេះឬចិត្តប្រុស?»។ បទនេះច្រៀងដោយអ្ន្នកស្រីសូ សាវឿន។

កាលនោះ អ្នកស្តាប់របស់ខ្ញុំម្នាក់ឈ្មោះ «ជា ម៉ាក់លីន»បាននិពន្ធបទ «សំណោកយុុវនារីនិពន្ធ»ដើម្បីលើក

ទឹកចិត្តខ្ញុំក្រោយពីបានដឹងថា«មានអ្នកស្តាប់ម្នាក់នៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំងឈ្មោះ«ឃ្នុះ ទាំ»បានទិទៀនថា«ខ្ញុំសរសេរ

រឿងពិតរបស់ខ្ញុំហើយបង្អាប់ប្រុសៗ»។ ខ្ញុំតូចចិត្តពេកក៏បាននិយាយជម្រាបអ្នកស្រី«ជា ​ម៉ាក់លីន»​អ្នកស្តាប់ម្នាក់

ដែលសរសើររឿងដែលខ្ញុំនិពន្ធដំបូងនេះ។​ អ្នកបង ជាម៉ាក់លីនក៏បាននិពន្ធទំនុកច្រៀង១តាមលំនាំបទ«នេះឬចិត្ត

ប្រុសដាក់ចំណងជើង«សំណោកយុវអ្នកនិពន្ធនារី»។ បទនេះមានទំនុកថា

«គ្រាន់តែខ្ញុំចងក្រងប្រលោមលោក

មតិគគោកពេបជ្រាយជេរស្តី

គិតទៅនារីគ្មានសិទ្ធសេរី

បើចង់ធ្វើល៏អ្វីក៏ខុសទាំងអស់។

ខំរៀនពីតូចរហូតពេញវ័យ

វិជ្ជាថ្លាថ្លៃគ្មានបានការសោះ

សាកល្បងចំណេះប្រែក្លាយជាខុស

គេចោទដាក់ទោសថាខុសក្រិត្យក្រម»

ខ្ញុំនឹងសរសេរលំអិតក្នុងរឿង «ខ្ញុំជាស្រី»ដែលត្រូវនិពន្ធឆ្នាំ២០១៨នេះ។

ផ្ទះអ្នកបងជា ម៉ាក់លីនដែលជាអ្នកនិពន្ធបទនេះ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តខ្ញុំ ស្ថិតនៅម្តុំអាគារអាយស្ម័យយានកម្ពូជា។​ខ្ញុំសង្ឃឹមថានិងបានទទួលដំណឹងពីអ្នកបង៕

លោកគ្រូ ប៊ុន ថាន់​ និងភរិយាសក់ អៀងព្រមទាំងកូន ប្រុសម៉ុង ហ្វី អនុស្សាវរីយ៍១ក្នុងពេលភៀសខ្លួន ដែល មិនអាចបំភ្លេចបានឡើយនៅភូមិនួនញ៉ាងប្រទេសលាវ

ខាងក្រោមនេះជាទំព័រដួងចិត្តដែលភរិយារបស់លោកគ្រូប៊ុន​ថាន់បានសរសេរទុក

ឱ្យខ្ញុំជាអនុស្សាវរីយ៍នៅក្នុងពេលដែលយើងបានស្គាល់គ្នានិងបានរស់នៅជាមួួយគ្នា

ក្នុងសាលាឆាន់ដ៏កញ្ចាស់មួយដែលគេបោះបង់ចោលក្នុងឃុុំ«នួនញ៉ាង»ប្រទេសលាវ។

សាលានោះគ្មានជញ្ជាំងទេ ជាសាលាក្នុងវាលរហោដ្ឋានមួួយដែលហ៊ុំព័ទ្ធដោយដើម

ឈើធំៗប្រៀបដូចជានៅក្នុងព្រៃស្រ្មសាន។  ក្នុងពេលយប់ម្តងៗ សម្លេងចចកវយំគួរឱ្យ

ភ័យខ្លាចខ្លាចណាស់ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះមានទីនេះក៏បិសាចលងបន្លាចទៀតផង។

ប្រុសធំដែលកូនប្រុសខ្ញុំឈឺគ្រុនក្តៅស្រែករវើរវាយថា «យក្សធំណាស់ម៉ាម៉ង់»។

(MAMANគឺជាពាក្យហៅមាតាដែលគ្រួសារខ្ញុុុំមានទម្លាប់ហៅដូច្នេះតរៀងៗមកតាំង

ពីដើម​ ដែលប្រែជាខ្មែរថា« លោកម៉ាក់ ឬអ្នកម៉ាក់​ ឬម៉ាក់ ​ឬម៉ែទៅតាមទម្លាប់​នៃការ

និយមនិងថាន:វណ្ណះនៃគ្រួសារនិមួយៗក្នុងសង្គមខ្មែរយើង)។

នៅនោះមានបីសាចលងបន្លាច។ ចំណែកឯប្អូនប្រុសខ្ញុំម្នាក់ដែលឈឺគ្រុនក្តៅដែរបាន

ឃើញមនុស្សមាឌធំៗខ្ពស់កាប់ដើមចេកពន្លំលើក្បាលរបស់គេ។

ក្នុងពេលអាសន្ននោះ លោកគ្រូ ប៊ុនថាន់ដែលជាគ្រូកីឡាម្នាក់ធំខ្ពស់និងមានមនុស្សធម៌

ពេញបេះដូងបានអៀវស្វាមីខ្ញុុំដែលកំពុុងតែឈឺធ្ងន់ដើរមិនរួចពីភូមិមឿងភីនទៅភូមនួនញ៉ាង

ដែលមានចម្ងាយ១០គីឡូម៉ែត្រ ព្រោះ ​នៅទីនោះមានផ្ទះពេទ្យ។ សមាជិកគ្រួសារខ្ញុុំដែលមាន

ចំនួន១៨នាក់ត្រូវជំងឺគ្រុនចាញ់នៅតែខ្ញុំម្នាក់គត់។

ក្រុមគ្រួសារខ្ញុុំទាំងមូលមិនអាចបំភ្លេចគុណបំណាច់របស់លោកគ្រូប៊ុនថាន់ក្នុងគ្រាដ៏កំសត់

វេទនានេះបានឡើយ។ យើងតែងតែនឹកនិងស្វែងរកចង់ជួបលោកគ្រូនិងភរិយាព្រមទាំងម៉ុង

ហ្វីដែលជាកូនប្រុសរបស់លោកគ្រួនិងភរិយាឈ្មោះសក់ អៀងជានិច្ច​ ប្រសិនបើលោកគ្រូនិង

គ្រួសារនៅមានរស់រានមានជីវិតក្នុងប្រទេសណាក៏ដោយ។

សូមទាក់ទងតាមសារអេឡិចត្រូនិចនេះ​ aeke.sp@gmail.comនិងតាមគេហទំព័រនេះ៕

 

ថតចេញពីសៀវភៅអនុស្សាវរីយ៍«មុនស្នេហ៍ភ្លេងមេត្រី»របស់ខ្ញុំ។ សៀវភៅនេះបង្កើតឡើងនៅខែមេសាឆ្នាំ១៩៧៦ក្នុងជំរុំភៀសខ្លួន នៅខ្វាងទ្រី​ប្រទេស វៀតណាម

ទំព័រដួងចិត្តនៃភរិយាលោកគ្រូ ងួន ប៊ុន ថាន់

ខួបកំណើតធីតា​៧០វស្សា

ពីលោក កែវ ឈុន ប្រទេស​ស្វីស

ខ្ញុំសូម​អរគុណ​យ៉ាងអនេក​ចំពោះលោក កែវ ឈុន ពីប្រទេស​ស្វីស ដែលបានតែងកាព្យនិង​​រចនា​ប័ណ្ណ​ជូន​ពរ​ខ្ញុំ ទុកកាដូជាពិសេស​​។

ទន្ទឹម​នេះ ខ្ញុំ​សូម​ថ្លែងអំណរ​គុណយ៉ាង​ច្រើន ​ចំពោះ​ កវីបណ្ឌិត​ យឹម កិច្ចសែ ពី​អាល្លឺម៉ង ដែលបាន​តែង​កំណាព្យ​  ហើយលោក សំ វិជ្ជា ពី​សហរដ្ឋអាមេរិក ដែល​​រៀបចំច្នៃជា​ប័ណ្ណ យ៉ាងស្រស់​​ស្អាត ​សម្រាប់​ជូន​ពរ​ខួប​កំណើត​៧០ឆ្នាំ​របស់​ខ្ញុំ។

ខ្ញុំ​ពិត​រំភើបខ្លាំង​ណាស់​ចំពោះ​ប័ណ្ណជូន​ពរ​ទាំងនេះ ហើយនិងនឹក​​ស្ងើច​សរសើរ​ចំពោះ​ទឹក​ចិត្ត​របស់លោក​ទាំងអស់គ្នា។

អរគុណចំពោះ​​កូន​ធម៌​ទាំងអស់នៅ​ភ្នំពេញ ដែល​ជា​អ្នកនិពន្ធ​វ័យ​ក្មេង​  (មិន​មែន​តែ​ ឧត្តម ​ម្នាក់ទេ) នៅមាន​មិត្ត​ភក្តិសម្លាញ់​ និង​ប្អូនៗក្មួយៗជា​ច្រើន​នាក់​ទៀត​ ដែល​បាន​ចូលរួម​ចំណែក​និង​ខិត​ខំ​ប្រឹង​ប្រែង​ ដើម្បីរៀបចំ​ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​ពាន​រង្វាន់​អក្សរសិល្ប៍​សន្តិភាព២០១៧។

ទឹក​ចិត្ត​និង​ការ​ខំ​ប្រឹង​ខ្នះខ្នែង​របស់​អ្នក​ទាំងអស់​គ្នា គឺ​ពិត​ជា​ពិសេសណាស់ ​សម្រាប់​ជា​អំណោយ​ដែល​មិន​អាច​កាត់​ថ្លៃ​បាន​ ក្នុង​ឱកាស​ខួប​កំណើត​របស់​ខ្ញុំ។

សូមព្រះ​អង្គ​ប្រទាន​ពរ​ជូនគ្រប់​គ្នា នូវ​សុខភាពល្អ និង​កាន់តែ​ជោគជ័យ​ក្នុង​ជីវិត​និងគ្រប់​ភារៈកិច្ច។

ដោយ យឹម កិច្ចសែ

ខាង​ក្រោម​នេះ ជា​សារ​របស់​ក្មួយ ប្រណីត ដែល​បាន​សរសរ​ផ្ញើ​តាម​ ហ្វែសបុក​ពី​មាតុភូមិ។

«ក្នុងឱកាសកំណើតរបស់អ្នកមីង ក្មួយ និងភរិយា សូមអនុញ្ញាតគោរពជូនពរអ្នកមីង ព្រមទាំងក្រុមគ្រួសារ សូមអ្នកមីងទទួលបាន សុខភាពល្អ សំណាងល្អ និងជោគជ័យគ្រប់ភារកិច្ច ព្រមទាំងជួបប្រទះនូវពរជ័យទាំងឡាយដែលមាននៅលើលោក៕

ឆ្លៀតក្នុងឱកាសនេះដែរខ្ញុំ នៅតែនិយាយពាក្យដដែលៗថា «អរគុណអ្នកមីង» ដែលបានអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំបានស្គាល់ទឹកអឺរ៉ុប ស្គាល់ពិភពខាងក្រៅ និងទទួលបានបទពិសោធជាច្រើន។

អំពីក្មួយ
ព្រឿង ប្រណីត និងភរិយា»

ខ្ញុំ និងកវី ព្រឿង ប្រណីត នៅ​ស្ថានីយ​វិទ្យុ​បារាំង ក្រុង​ប៉ារីស

ជាបន្ត​នេះ គឺ​សារ​ខ្លីៗ ដែល​អ្នក​ស្រឡាញ់​រាប់​អាន​ខ្ញុំ ជូន​ពរ​ដល់ខ្ញុំ៖

ធម្មធរ ឃឹម ច័ន្ទសុអហំ ៖ ជូនពរ និងរីករាយថ្ងៃកណើតរបស់អ្នកមីង។ សូមអ្នកមីង និងក្រុមគ្រួសារប្រកបដោយសិរីសួស្ដី ជ័យមង្គលគ្រប់ប្រការ។

កវី Luoth Yin ៖ Happy Birthday–Best wihes!!!

ប្អូន អ៊ូច ភីរម្យ ៖ អបអរសាទរ ខួបកំណេីត អ្នកបងធំ🙏

ប្អូនសេដ្ឋារិន៖ HAPPY BIRTHDAY DEAREST NEAK BANG

Vuon Soviry ៖ សូមជូនពរអ្នកបងស្រីពីចម្ងាយ សូមមានសុខភាពល្អ និង ប្រកបដោយសុភមង្គល ។

Soeun Virginia‎ ៖ Mak Om je vous souhaite un joyeux anniversaire.

Vireakphal Sokhom រីករាយថ្ងៃកំណើតអ្នកបងស្រី ខ្ញុំនិងក្រុមគ្រួសារសូមជូនពរអ្នកបង ព្រមទាំងក្រុមគ្រួសារ មានជោគជ័យ សិរីសួស្តី សុភមង្គល និងជ័យជំនះគ្រប់ភារកិច្ច និងបំណងប្រាថ្នា។

ប័ណ្ណជូនពររបស់ លោក សំ វិជ្ជា ពី​សហរដ្ឋ​អាមេរិក

Huot Iv HAPPY BIRTHDAY

. សូមជូនពរជ័យ សិរីមង្គល
ទាំងទេពកោសល្យ តម្កល់កេរ្តិ៍ឈ្មោះ
Sangwawann Pech ពាក្យពេចន៍ពីរោះ
ស្របសព្វសម្រស់ យសចិត្តមេត្តា ។
. បណ្តុះបណ្តាល សព្វកាលស្មារតី
និពន្ធកវី ប្រុសស្រីខេមរា
អក្សរសិល្ស៍ជាតិ វាតវង្សដោយសារ
មេត្រីលៃច្បារ ចារចិត្តមិត្រផង ។
. ស្នាមញញឹមស្រស់ ពង្រស់សង្ឃឹម
កម្លាចិញ្ចឹម មិនត្រឹមគ្រួគ្រង
ចរិតស្និទ្ធស្នេហ៍ ជីពថែបំព្រង
ខិតខំចម្លង រាល់ដងដល់ទី ។
. ជាស្ត្រីខ្មែរ ស្និទ្ធស្នេហ៍ថែល្អ
ខេមរៈវប្បធម៌ បង្កសិរី
សូមមានសុខភាព ជ្រាបរៀបសព្វវ័យ
ប្រាជ្ញាស្មារតី ប្រិមប្រិយសម្ផស្ស ៕
ដោយគោរព និងមេត្រីភាពដ៏ខ្ពងខ្ពស់ពីខ្ញុំ កវី អ៉ីវហួត

កូន សីហា និង ខ្ញុំ កាលពី​ សីហា មក​ជំនុំ​អ្នកនិពន្ធ នៅ​ស្រុក​បារាំង

«ក្នុងឱកាសកំណើតរបស់អ្នកម៉ាក់ កូនសូមអនុញ្ញាតគោរពជូនពរអ្នកម៉ាក់ រួមទាំងក្រុមគ្រួសារ សូមអ្នកម៉ាក់ទទួលបាន សុខភាពល្អ សំណាងល្អ និងជោគជ័យគ្រប់ភារកិច្ច ព្រមទាំងជួបប្រទះនូវពរជ័យទាំងឡាយដែលមាននៅលើលោក។ ព្រះនឹងតាមថែរក្សាអ្នកម៉ាក់ ពិសេសសូមអ្នកឆាប់សម្រេចកិច្ចការនូវការដាក់ប្រកួតស្នាដៃដល់ប្អូនៗជំនាន់ក្រោយ ហើយកាន់តែពិសេសទៀតនោះ សូមឲ្យអ្នកម៉ាក់មានកម្លាំងបរិបូរណ៍ដើម្បីបញ្ចប់ការសរសេរសៀវភៅរបស់អ្នកម៉ាក់។ អំពីកូន កៅ សីហា ភ្នំពេញ»

«ជម្រាបសួរអ្នកម៉ាក់លោកប៉ា

កូនសូមជូនពរម៉ាក់​ និងលោកប៉ា ព្រមទាំងចៅ មានសេចក្តីសុុខសប្បាយ។
មួយរយៈនេះកូនរវល់ក្រោកពីកៅអីមិនរួចទេ ក្នុងកិច្ចការអក្សរសិល្ប៍ និងកិច្ចការរកទទួលទាន។
សូមអភ័យទោសឱ្យកូនផងដែលយឺតយ៉ាវមិនសូវបានសរសេរទៅអ្នកម៉ាក់។
នេះជាកាដជូនពររបស់កូន!!!

ឡឹក ជំនោរ (ប៉ាកកាខ្មែរ)»

នៅមាន​អ្នក​ដទៃ​ផ្សេងទៀត ដែល​ខ្ញុំ​ពុំ​អាច​យក​មក​ផ្សាយ​បាន​អស់នៅគ្រានេះ។ អរគុណ​ច្រើន។

កំណាព្យលោកអ៊ីវ ហួតសម្រាប់ខួបកំណើតខ្ញុំគម្រប់៦៩ឆ្នាំ

Madame la Présidente PECH Sangwawann
ប្រធានសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរប្រចាំប្រទេសបារាំង..! (ពាក្យ៨)
១. PECH Sangwavann(១) សន្តានចិត្តល្អ
ពីរោះស្មោះសរ បង្កបង្កើន
បណ្តុះបណ្តាល រាល់ថ្នាលចម្រើន
និពន្ធកើតកើន.. ច្រើន..នៅបារាំង(២) ។
២. អក្សរសិល្ប៍ខ្មែរ ថែបានខ្ជាប់ខ្ជួន
ស្នេហ៍ចំមាំមួន ស្ងួនគុណភាពខ្លាំង
សីលធម៌ពិគ្រោះ រួសរាយសម្រាំង
សំណេរចែងចាំង ឃើញទាំងក្មេងចាស់ ។
R. ឥន្ទ្រៈទេវី នារីបញ្ញា
ឋិតជិតចិន្តា រចនាត្រចះ
អក្សរខេមរា ចារអក្សរសាស្ត្រ
កេរ្តិ៍ឈ្មោះផងរះ ជះពេញនគរ ។
៣. ជាអ្នកនិពន្ធ មានមន្តសម្តី
អាន..បានច្រើនក្រៃ លៃច្នៃបន្ត
«ពាក្យខ្មែរ»រស់រាន វិញ្ញាណកំដរ
បារមី«អង្គរ» សាទរ«កោសល្យ» ៕
(១) លោកស្រី
(២) ស្រុកបារាំង
កវី អ៉ីវហួត អនុប្រធានសមាគម
អ្នកនិពន្ធខ្មែរប្រចាំប្រទេសបារាំង
ថ្ងៃអាទិត្យទី ២៧ វិច្ឆិកា ២០១៦

ក.ក.ន.

ខ្ញុំមានចិត្តរំភើបក្រៃលែងនិងសូមថ្លែង

អំណរគុណដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះលោក

អនុប្រធាន អ៊ីវ ហួត ដែលបានតែងកាព្យដ៏

 ពិរោះនេះផ្តល់កិត្តិយសពិសេសក្នុងថ្ងៃខួប

កំណើត៦៩ឆ្នាំរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងអំណរ

គុណដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះលោកអនុប្រធាន

អ៊ីវ ហួត។  នេះពិតជារង្វាន់១ដ៏ធំនិងមាន

តម្លៃបំផុតលើកទឹកចិត្តខ្ញុំឱ្យខិតខំបន្តការ

និពន្ធសៀវភៅថ្មីៗក្នុងពេលឆាប់ៗខាង

មុខនេះ។

ខ្ញុំសង្ឃឹមថា សុខភាពនិងពេលវេលានិង

ផ្តល់អំណោយផលល្អដល់ខ្ញុំមិនខានឡើយ៕