រក្សាសិទ្ធិដោយអ្នកនិពន្ធ
វគ្គទី៤
វិប្បដិសារី
ក្នុងបរិយាកាសដ៏សែនសោកសង្រេងនៃមរណភាពរបស់ លោកសុខ ណាក់ និង
ក្ដីទុក្ខព្រួយបារម្ភនៃម៌ាគាជីវិតរបស់មាណពអភ័ព្វ យុវកំព្រាកំពុងឈរព័ទ្ធជុំវិញហេតុ
ការណ៍ ត្រៀបត្រា។ ក្នុងខ្ទមកំសត់ ដែលមានតែជញ្ជាំងធ្លុះធ្លាយ និងដំបូងប្រក់មេឃ
ខ្លះហូរទឹកភ្នែក ខ្លះមានទឹកមុខស្រពោន។ ម្នាក់ៗមិនអាចជួយសំណាងបានទេ ក្រៅ
ពីបង្ហាញការជួយរំលែកទុក្ខនៃមហាសមុទ្រកម្មដ៏ធំធេងនេះ។ ភ្នែកសំណាងឡើង
ហើម គេនៅមិនទាន់ឈប់យំនៅឡើយ។ មាណពដែលនៅយំអណ្តឺតអណ្តកកំពុង
តែលាសំបុត្រដែលខ្ចប់នាមប័ណ្ណមួយសន្លឹកមកអាន។
ខ្ទមស្លឹក កំពង់សោមថ្ងៃ៥ តុលាឆ្នាំ២០០៧
សំណាងកូនសម្លាញ់ពុក! ក្នុងខណៈដែលកូនកំពុងអានសំបុត្រនេះ ពុកបានស្ថិតនៅ
ក្នុងពិភពថ្មី កូនមិនគួរយំសោកបោកប្រាណដូចពីមុនបានទៀតទេ។ កូនមាសឪពុក !
កើតចាស់ឈឺស្លាប់ជារឿងធម្មតា។ ដូច្នេះកូនមិនចាំបាច់កើតទុក្ខច្រើនពេកទេ ផ្ទុយ
ទៅវិញកូនត្រូវគិតពីខ្លួនឯង ហើយកូនត្រូវតែរឹងមាំក្នុងជីវិត ត្រូវចេះគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង
តស៊ូ អត់ធ្មត់ ពុកលែងរំខានកូនទៀតហើយ។ ម្យ៉ាងទៀត កូនក៏លែងលំបាកមើលថែ
ទាំពុកទៀតដែរ។
កូនសម្លាញ់! កូនត្រូវតែវិលទៅរកការរៀនសូត្រវិញ។ កុំភ្លេចទៅរកម្ដាយឯងណា
កូនតាមរយៈនាមប័ណ្ណនេះ។ ពុកសង្ឃឹមថា កូនពិតរកម្ដាយឯងឃើញហើយ។ ជួយ
ពន្យល់សុំការលើកលែងទោសពីម្ដាយឯងឱ្យពុកផង។
*******
លោក សុខ ណាក់ ធ្លាប់បានរស់នៅពោរពេញដោយកំហឺង និងការឈឺចាប់ដែល
លាក់ទុកកប់យ៉ាងជ្រៅក្នុងល្អាងបេះដូងដ៏ស្ងាត់ជ្រងំតែម្នាក់ឯងពុំដែលហាមាត់ស្ដី
និយាយបង្ហើបប្រាប់អ្នកណាម្នាក់ឡើយពី អាថ៌កំបាំងជីវិតដែលស្ថិតក្នុងភាពស្មុគ
ស្មាញក្នុងគ្រួសារដ៏អាប់អួរបស់គាត់។ ក្រៅតែពីខ្លួនឯង គាត់ពុំដែលឱ្យអ្នកណាម្នាក់
ដឹងរឿងអាថ៌កំបាំងនេះឡើយ សូម្បីតែកម្មករកំពង់ផែដែលធ្វើការជាមួយគ្នា ជា
ពិសេសសំណាងកូនបង្កើតរបស់គាត់។
ជាង១០ឆ្នាំមកនេះ លោកតែងតែបង្ហូរទឹកភ្នែកខ្សិបប្រាប់ទឹកសមុទ្រ ឬហ្វូងតារារាល់
ពេលរាត្រីថា «ខ្ញុំខុសហើយជាតិនេះ គឺខ្ញុំមានវិប្បដិសារីខ្លាំងណាស់» ។ ប៉ុន្ដែ អ្វីដែល
កាន់តែធ្វើឱ្យលោកគ្រាំគ្រាផ្លូវចិត្ដរហូតធ្លាក់ខ្លួនឈឺ គួបផ្សំធ្វើការហាលភ្លៀងហាល
ផ្គរផងនោះគឺថាចំលើយវិប្បដិសារីដ៏ជូរចត់បានមកជន្ទ្រាំក្នុងទីលានបេះដូងដ៏សែន
ក្ដុកក្ដួលបំផុត ដែលធ្វើឱ្យលោកបង្កប់វិប្បដិសារីកាន់តែជ្រៅឡើងៗ។
សំណាងអាន សំបុត្របន្ដៈ
កូនមាស ឪពុក! សុំទោសដែលពុកលាក់នូវរឿងរ៉ាវពុកមិនឱ្យកូនដឹង។ រឿងនោះ វា
វែងឆ្ងាយណាស់កូន។ ប៉ុន្ដែ ពេលនេះ ពុកសង្ខេបដើម្បីឱ្យកូនបានយល់។កាលពី២០ឆ្នាំមុន ពុកនៅជា សិស្ស ថ្នាក់ទី ៨ នៃអនុវិទ្យាល័យកោះសូទិន។ ពុកបាន
ស្រឡាញ់នារីម្នាក់នៅក្នុងថ្នាក់រៀនជាមួយគ្នា។ ដំបូងឡើយ យើងទាំងពីរនាក់ គ្រាន់
ជាមិត្ដរួមថ្នាក់ធម្មតាប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្ដែដោយភាពស្និតស្នាលពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ព្រមជា
មួយការយល់ចិត្ដគ្នាទៅវិញទៅមក យើងក៏បានបណ្ដុះពន្លកស្នេហាយ៉ាងឆាប់
រហ័ស។
មិនយូរប៉ុន្មាន ឪពុកម្ដាយនាងបានដឹងរឿងយើង។ ថ្ងៃមួយ នាងក៏បានមកប្រាប់ពុក
ដើម្បីឲ្យឱ្យពុកឆាប់ចូលស្ដីដណ្ដឹងតាមច្បាប់ប្រពៃណី។ ពុកក៏ព្រមធ្វើតាមនាងបង្គាប់
ប្រាប់។ តែ អនិច្ចា ពេលដែលពុកចូលស្ដីដណ្ដឹងនាង ស្រាប់តែឪពុកម្ដាយនាងបែរជា
ប្រាប់ថា នាងភ្ជាប់ពាក្យជាមួយ ភារម្យកូនថៅកែថ្នាំកូតាប ក្នុងភូមិនោះរួចបាត់ទៅ
ហើយ។
មែន! ជាការពិត ដោយពុកជាកូនត្រកូលអ្នកក្រីក្រមានតែម្ដាយ។ ណាមួយពុកនៅជា
សិស្សរៀននៅឡើយ ធ្វើឱ្យគេមើលឃើញថា ពុកនៅក្មេងពុំទាន់មានលទ្ធភាពរក
សុភមង្គលឱ្យកូនគេ ទើបត្រូវទទួលលទ្ធលទាំងឈឺផ្សាបែបនេះ។ ដោយអំណាចនៃ
ក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងទាំងពីរនាក់។ ពុកក៏បានពង្រត់នាងមកភ្នំពេញ។
*******
វគ្គទី៥
លទ្ធផលមិនយល់ចិត្តកូន
២០ឆ្នាំមុន ក្នុងវ័យ១៨ឆ្នាំ សេចក្ដីស្នេហាពុះកព្រោលរោលរាលពេញអស់នគរកាយ
អ្នកទាំងពីរ។ កំលោះសុខ ណាក់ ជ្រួលច្រាលក្នុងចិត្ដឥតឧបមា។ មួយថ្ងៃប្រៀបបាន
ទៅនឹងមួយឆ្នាំ។ កំលោះមិនអស់ចិត្ដឡើយ កាលដែលនាយមិនឃើញសំបុត្រ ឬ
ទទួលដំណឹងពីនាងចិន្ដាជាសង្សារបណ្ដូលចិត្ដរបស់ខ្លួន។ យប់នេះ គឺជាយប់ទីមួយ
ក្នុងថ្ងៃទទួលបានចម្លើយស្នេហា ឪពុកម្តាយរបស់នាងបានព្រាងបង្ឃាំងកំលោះក្រមុំ
មួយគូនេះឱ្យនៅឆ្ងាយពីគ្នាទាំងអាល័យ។
រីឯភារម្យ សប្បាយចិត្ដយ៉ាងខ្លាំង កាលខ្លួនបានសម្រេចបំណងដែលប៉ងយកនាង
ចិន្ដាជាគូគាប់។ ភារម្យបានក្លាយជាគូដណ្តឹងរបស់នាងចិន្តាតាំងពីឪពុកម្តាយរបស់
នាងនិងឪពុកម្តាយចិន្តាបានយល់ព្រមគ្នាដោយសម្រេចមិនឱ្យនាងចិន្តាជាសាមីខ្លួន
កូនស្រីដឹងសោះឡើយនៅមុននេះ។ កំលោះកួនថៅកែថ្នាំកូតាបម្នាក់នេះក៏ជាសិស្ស
រៀនថ្នាក់ទី៨ជាមួយសុខ ណាក់ និងនាងចិន្តាផងដែរ។ នាយមានចរិតក្រអឺតក្រទម
ឈ្លើយនិងដៃដល់។ គ្មាននរណាម្នាក់ចូលចិត្តនាយឡើយ។ នាយចូលចិត្តរំខាននាង
ចិន្តាគ្រប់ពេលដែលធ្វើឱ្យនាងមិនពេញចិត្តទាល់តែសោះ។
ម៉ោងប្រហែល១២ រំលងអធ្រាត្រ សត្តនិករគ្រប់គ្នាចូលសម្រាន្តនិន្ទ្រាល់ងលក់យ៉ាង
ស្កប់ស្កល់ ព្រោះពួកគេហត់នឿយអស់កំលាំងរហិតរហៃក្រោយពីការងារចំការពេញ
មួយថ្ងៃរបស់គេ។ ឯគោក្របីឆ្កែមាន់ទាក៏ចូលដេកដែរ។ ប៉ុន្តែ នាងចិន្ដាមិនទាន់ចូល
កាន់ដំណេកនៅឡើយ។ នាងដើរចុះដើរឡើងក្នុងបន្ទប់នាង ។ ម្ដងប្រះខ្លួនដេក ម្ដង
ងើបអង្គុយហើយយកខ្នើយទ្រចង្កាហាក់កំពុងគិតវែងឆ្ងាយ។ ឪពុកម្តាយនាងមិនដឹង
ការណ៍នេះទាល់តែសោះ។ ភ្លាមនោះ នាងលួកដៃបើកបង្អួចថ្នមៗធ្វើឲ្យឱ្យរស្មីនៃដួង
ខែជះពន្លឺចូលក្នុងបន្ទប់របស់នាងមួយចម្រៀកតួច។ យប់នេះ នៅក្រោមផ្ទៃមេឃដ៏
សែនឆ្ងាយសន្លឹមគ្មានដុំពពកខ្មួលខ្មៅបន្តិចសោះ មានតែជំនោររាត្រីដ៏សែនត្រជាក់។
នាងចិន្តាខំសម្លឹងទៅក្រោមតាមចន្លោះបង្អូចរបស់នាង។ រំពេចនោះ នាងក៏ឃើញ
ស្រមោលស្ទុងៗនៃមនុស្សម្នាក់ ដែលនាងដឹងច្បាស់ខ្លួនឯងថា បុរសនោះគឺជា សុខ
ណាក់ជាសង្សារធ្លាប់បានណាត់ជួបគ្នាជារឿយៗ ប៉ុន្តែ ម្តងនេះខុសពីលើកមុន។
– ចុះមក ចុះឱ្យលឿនឡើងៗ។
សុខ ណាក់ស្រែកតិចៗដោយយកដៃក្ដោបមាត់ រួចបោយដៃឱ្យចិន្តាចុះ។ នាងបាន
ដើរទៅបើកទ្វារក្រោយថ្មមៗនិងលួចចុះយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់បំផុត។ ពួកគេមានគម្រោង
ពង្រត់គ្នាទៅឆ្ងាយ។
*******
ព្រលឹងស្រាងៗនារដូវរស្សា នៅម្ដុំវត្ដតាអ៊ុកច្រាំងទន្លេទើបបាក់ថ្មីៗ សំឡេងកាណូត
បានឮលាន់កងរំពងខ្ទរទន្លេមេគង្គខាងជើងពីម្តុំនោះ។ កាណូតបានចាកចេញឆ្ងាយ
ពីច្រាំងសំដៅទៅកាន់ទីរួមខេត្ដកំពង់ចាម។ សំណាងល្អ នៅលើកាណូត គ្មានអ្នក
ដំណើរណាម្នាក់ចាប់អារម្មណ៍ពីរឿងនេះទេ។ គួស្នេហ៍ទាំងពីរបានទៅដល់ទីរួមខេត្ដ
កំពង់ចាមដោយសុវត្ថិភាព។ នៅវេលាម៉ោងប្រហែលប្រាំពីរកន្លះព្រឹក សុខ ណាក់
និងនាងចិន្ដាបានបន្ដដំណើរតាមរថយន្ដតាក់ស៊ីឆ្ពោះទៅទីក្រុងភ្នំពេញ។
នៅទឹកដឹកោះឯណោះវិញ មនុស្សម្នាឆោឡោស្វះស្វែងរកនាងចិន្ដាសព្វទិសទី។
– ប៉ាវាអើយ! បាត់កូនយើងហើយ បាត់ចិន្ដាកូនយើងហើយ! ពុទ្ធោ កូនហេតុអ្វីបាន
កូនដាច់ចិត្ដម្ល៉េះ។
កំពុងតែរលីងរលោងទឹកភ្នែក សំឡេង អាឆើតប្អូន ជីដូនមួយរបស់ភារម្យបានស្រែក
ឡើង៖
– មីងអើយ កូនមីង រត់តាមអាសុខ ណាក់ហើយ។ អាសុខ ណាក់ក៏បាត់ដែរ។
កាលដែលបានដឹងរឿងនាងចិន្ដារត់តាមកំលោះរូបនេះ ភារម្យជាគូដណ្ដឹង ខឹងយ៉ាង
ខ្លាំងខាំធ្មេញលាន់ឮក្រឺតយកជើងញីបារីដែលបោះចោលទៅនឹងដីហើយស្រដីថា៖
«ហ្អែងមិនអីទេ ហ្អែងគង់តែដឹងគ្នា ហ្អែង» ។
សុខណាក់ និងនាងចិន្ដាបានទៅដល់ទីក្រុងភ្នំពេញដោយសុវត្ថិភាព។ ស៊ីក្លូដែលដឹក
អ្នកទាំងពីរបានឈប់មុខផ្ទះវិឡាមួយ។
នៅលើផ្ទះ នារីម្នាក់ស្រឡាំងកាំង កាលដែលឃើញមនុស្សសំរែពីរនាក់កំពុងចុច
កណ្ដឹងផ្ទះ រ៉ឺងៗ។ ឃើញដូចនេះក៏ហៅប្ដី៖
– បងៗ នរណាគេហ្នឹងនោះ?។
សុខ ឃីមបានចេញមកមើល ៖
– អេ ពួកម៉ាក គឺពួកម៉ាករបស់បងទេ។ បើកទ្វារឱ្យគ្នាចូលមក។
សុខ ឃីម គឹជាមិត្ដស្និតស្នាលរបស់សុខណាក់តាំងតែពីតូច។ គេធ្លាប់រៀននៅបឋម
សិក្សាចុងកោះសទិនត្បូងជាមួយគ្នា។ ជាពិសេសអ្នកទាំងពីរធ្លាប់រួមសុខរួមទុក្ខជា
ក្មេងវត្ដរួមគ្នា។គ្រានោះ តាមទំលាប់ អ្នកភូមិក្បែរវត្តតែងតែបញ្ជូនកូនៗរបស់ខ្លួនទៅ
បំរើព្រះសង្ឃនិងស្នាក់អាស្រ័យនៅក្នុងវត្តក្បែរនោះដែលមានលោកតា យ៉ាង់ ធីជា
ព្រះចៅអធិការវត្តសុទ្ធាវិទ្យារ៉ាម ហៅវត្ដធម្មយុទ្ធ។ នាយមានឪពុកម្ដាយដែលបាត់
ដំណឹងក្រោយរបបខ្មែរក្រហមតែក្រោយមកបានដឹងថាឪពុកម្តាយរបស់សុខ ឃឹម
រស់នៅសហរដ្ឋអាមេរិក។
នៅត្រឹមថ្នាក់ទី៤ នាយបានត្រូវអ៊ំស្រីយកមករស់នៅជាមួយនៅភ្នំពេញនេះ។ ថ្មីៗ
នេះ នាយបានរៀបការជាមួយជាជីដូនមួយដែលត្រូវជាកូនអ៊ំស្រីតែម្ដង ហើយ
ប្រកបមុខរបបជាថៅកែឡាន។ នាងបុប្ផាបើកទ្វារ៖
– ជំរាបសួរអ្នក
– ច៎ាស
បុប្ផាបានឆ្លើយតប
- អាម៉ាក ឡើងមកលើផ្ទះមក
សុខ ឃីមបានស្រែកពីលើផ្ទះ។
នៅលើផ្ទះវិឡាដ៏ស្កឹមស្កៃសុខណាក់បានណែនាំនាងចិន្ដាដើម្បីឱ្យសុខឃីមនិងភរិយា
បានស្គាល់។
– ពួកម៉ាក់ នេះគឺ…….
– អើ! កុំអាលណែនាំអី ឯងងូតទឹកសិនទៅ ឯងមកពីឆ្ងាយផង នឹងអាលញ៉ាំបាយ
មើលទៅអ្នកទាំងពីរល្វើយហើយ។
– មើលរកកន្សែងឱ្យគ្នាងួតទឹកងូតភក់។
សុខ ឃីមបានបញ្ជានាងបុបា្ពជាភរិយា។
*******
នៅមានត
C Write រឿងប្រឌិត និងកំណាព្យ
អ្នកនិពន្ធ ប៉ិច សង្វាវ៉ាន សូមស្វាគមន៍ 