Category Archives: ដំណើរជុំវិញអ្នកនិពន្ឋម្នាក់

បណ្ឌិតច្បាប់​ ឌុក​ រ៉ាស៊ី​ អ្នក​នយោបាយ​ខ្មែរជើងចាស់​ ទទួល​អនិច្ចកម្ម​ នៅប៉ារីស

បណ្ឌិត ឌុក រ៉ាស៊ី (រូបភាព​ថតនៅឆ្នាំ​២០១៧ ដោយ ហេង ឧត្តម)

ខ្ញុំ​ ប៉ិច សង្វាវ៉ាន និងស្វាមី ប៉ិច ឈុន មាន​សេចក្តី​សោកស្តាយ​ជាពន់ពេល​ ដែល​បាន​ទទួល​ដំណឹង​មរណភាព​របស់​លោកពូ ឌុក រ៉ាស៊ី។ លោក​ជាអតីតសាស្ត្រាចារ្យ​ច្បាប់របស់​ស្វាមីខ្ញុំ។ គ្រួសារយើងទាំងពីរ​រាប់​អាន​គ្នា​យ៉ាង​ជិត​ស្និត និងស្រឡាញ់គ្នា​ដោយ​ក្តីគោរព​យ៉ាង​ស្មោះស្មើ​។ ខ្ញុំ​​រន្ធត់ និង​សោកស្តាយ ដែល​ខ្មែរ​យើង បាន​បាត់​បង់​ បណ្ឌិត​ច្បាប់​និងអ្នកនយោបាយ ដ៏ក្លាហាន​រូប​ទៀត​ដូចលោកពូ ឌុក រ៉ាស៊ី។ ខ្ញុំ​និងស្វាមី សូមសម្តែង​ក្តី​គោរព​ចំពោះ​វិញ្ញាណក្ខន្ធលោកពូ និង​សូម​សម្តែង​ក្តីក្រៀមក្រំ ​ព្រមទាំងចូលរួម​ចំណែក​រំលែក​ទុក្ខ​ព្រួយ​ជាមួយ​ក្រុមគ្រួសារ និង​លោកជំទាវ​បង ឌុក សេដ្ឋា (បណ្ឌិត មាស សេដ្ឋា) ពី​ចម្ងាយ​ផង។ សូម​វិញ្ញាណក្ខន្ធ​របស់លោកពូ សោយសុខ​គតិភព​នៅ​ឋានសួគ៌នៃបរលោក កុំបីឃ្លាងឃ្លាតឡើយ។​

ខាងក្រោមនេះ ជាអត្ថបទរបស់ វិទ្យុ​បារាំង​អន្តរជាតិ RFI ផ្សាយថ្ងៃទី២៥ ខែមីនា ឆ្នាំ​២០២០។​ គួរ​បញ្ជាក់ថា សពរបស់​លោក ឌុក រ៉ាស៊ី បាន​បូជា​នៅ​ថ្ងៃ​ចន្ទ ទី​៣០ មីនា ២០២០។​

បណ្ឌិត ឌុក រ៉ាស៊ី នៅថ្ងៃទី​៨មីនា២០២០ ទិវារម្លឹក​ខួបកំណើត គម្រប់​៩៥ឆ្នាំ។ (រូបភាព​ថតនៅឆ្នាំ​២០១៧ ដោយ ហេង ឧត្តម)

បណ្ឌិត ឌុក​ រ៉ាស៊ី​ អ្នក​នយោបាយ​ខ្មែរជើងចាស់​ ទទួល​មរណភាព​ នៅជន្មាយុ​ ៩៥ឆ្នាំ

ដោយ ហេង ឧត្តម​

បណ្ឌិតច្បាប់ លោក ឌុក​ រ៉ាស៊ី​ អតីត​ឯកអគ្គរដ្ឋទូតខ្មែរ​ប្រចាំទីក្រុងឡុងដ៍  បាន​ទទួល​មរណភាព​  ដោយជរាពាធ នៅថ្ងៃពុធ ទី​២៥មីនា នៅរដ្ឋធានីប៉ារីស។  លោកគឺជា​អ្នកនយោបាយជើងចាស់ មាន​កិត្តិនាម​កេរ្តិ៍ឈ្មោះ​ល្បីល្បាញ នៅក្នុង​​សម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម​ ​និងសម័យសាធារណរដ្ឋខ្មែរ។ ជំនាន់នោះ ​លោក​មាន​តួនាទី​ជាអ្នកតំណាងរាស្ត្រ​ មណ្ឌលកំពង់ឆ្នាំងនិងជាព្រឹទ្ធបុរសមហាវិទ្យាល័យច្បាប់នៅភ្នំពេញ។  តើ​ព្រឹទ្ធាចារ្យ​បណ្ឌិត​នីតិសាស្ត្រ​រូបនេះ មាន​ជីវប្រវត្តិ​ យ៉ាង​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ?

«ចេះច្បាប់  គេបោកមិនបាន ធ្វើអ្វីត្រឹមត្រូវ និងដឹងខុសដឹងត្រូវ​» នេះជា​គំនិត​ដែល​លោក ឌុក រ៉ាស៊ី យល់ឃើញ​តាំងតែ​ពីក្មេងវ័យ​ម្ល៉េះ។ ឈរ​លើ​ទស្សនៈ​​នេះហើយ ដែលលោក​បាន​ប្រឹង​ប្រែង​បន្តវិជ្ជាវិស័យច្បាប់​ រហូត​បញ្ចប់​ថ្នាក់​បណ្ឌិត​នីតិសាស្ត្រ​សាធារណៈ ពី​ប្រទេស​បារាំង នៅឆ្នាំ​១៩៥៧។ បណ្ឌិត​រូប​នេះ ចូល​​​បំពេញការងារ​ នៅ​​អង្គការ​សហប្រជាជាតិ ចំនួន២ឆ្នាំ​ ក្នុង​គណៈកម្មការនីតិកម្ម​ នៅ​បុរី​ញូវយក សហរដ្ឋអាមេរិក​ ហើយ​បន្ទាប់មកទៀត​ បម្រើ​ការងារ​​​នៅស្ថានទូតខ្មែរ​នៅ​ប្រទេស​ថៃ​ ចំនួន​១ឆ្នាំ រួចត្រឡប់ មកធ្វើការនៅក្រសួងការបរទេសវិញ ដល់១៩៦២។

ក្រោយជម្លោះរឿង​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ លោក ឌុក រ៉ាស៊ី ចាក​ចេញ​ពី​ក្រសួងការបរទេស និង​ផ្តើម​ប្រលូក​​ជីវិត​នយោបាយ ហើយ​ក្លាយ​ជាអ្នក​តំណាងរាស្ត្រ។ លោកយល់ថា «ធ្វើ​ជាអ្នក​នយោបាយនិង​​សមាជិកសភា​ មានសិទ្ធនិយាយស្តី​បានច្រើន ទាក់ទងជិតស្និទ្ធជាមួយប្រជា​​ពលរដ្ឋ  និងអាច​បង្រៀនបុរីជន​​​ឱ្យក្លាហាន ​យល់ចេះដឹង​ពីសិទ្ធ​របស់ខ្លួន​។» ក្នុង​ពេល​ដំណាលគ្នា អ្នកតំណាងរាស្ត្ររូបនេះបាន​បង្កើត​កាសែត​ជា​ភាសា​បារាំង​ ឈ្មោះថា Phnom Penh Presse។ នៅ​លើ​សង្វៀន​នយោបាយ លោក​មាន​ការ​ខ្វែង​គំនិត​ទស្សនៈ​នយោបាយ​មួយ​ចំនួន ជាមួយ​សម្តេច​ នរោត្តម សីហនុ រហូត​ដល់​ព្រះអង្គ​​បិទកាសែតភាសាបរទេស​ទាំងអស់ ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៦៧។ សម្តេច សីហនុ ក៏ធ្លាប់​​មាន​បន្ទូល​គំរាម ​តាម​វិទ្យុ​ជាតិទៀតផង​ថា«ចង់​​បញ្ជូន ឌុក រ៉ាស៊ី ទៅបរលោក»។

នៅ​សម័យ​សាធារណរដ្ឋខ្មែរ ដោយ​ឈរលើគោលការណ៍​ប្រជាធិបតេយ្យ​និង​យុត្តិធម៌​សង្គម​​ បណ្ឌិត​ ឌុក រ៉ាស៊ី បាន សរសេរ​រិះគន់ស្ថាបនា​​របប​ លន់ នល់ ជា​រៀងរាល់ថ្ងៃ តាម​ទំព័រសារព័ត៌មាន​។ អត្ថបទ​វិចារណកថាទាំង​នោះ បាន​ធ្វើ​ឱ្យ​របបថ្មី ក្តៅ​ស្លឹកត្រចៀក​មិនតិចទេ​​។

មុនពេល​ ​ខ្មែរក្រហម លេបត្របាក់​រដ្ឋធានីភ្នំពេញ លោក ឌុក រ៉ាស៊ី បានត្រូវ​តែង​តាំង​ជា​​ឯកអគ្គរដ្ឋទូត វិសាមញ្ញ​និងពេញសមត្ថភាព​​ ប្រចាំ​ចក្រភព​អង់គ្លេស បែលហ្សិក ដាណឺម៉ាក និងហូឡង់ដ៍។ ចាប់ពីឆ្នាំ​១៩៧៥ លោក​ជា​សាស្ត្រាចារ្យ​នីតិសាស្ត្រ​ បង្រៀន​នៅ​សកលវិទ្យាល័យ Amiens ប្រទេសបារាំង​។  ​​ពេល​ចូលនិវត្តន៍ លោកបង្កើត​ព្រឹត្តិបត្រ​ Le Salut Khmer និង ​បង្កើត​សមាគមសិទ្ធមនុស្ស​ឈ្មោះថា «សម្ព័ន្ធខ្មែរការពារ​សិទ្ធមនុស្ស​និង​សិទ្ធបុរីជន»។ ក្រោយ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​សន្តិភាព​ក្រុង​ប៉ារីសរួចមក លោក​ ឌុក រ៉ាស៊ី​ បាន​រៀបចំ​សន្និសីទ​និងសិក្ខាសាសា​​ជាច្រើន​ដែល​ទាក់ទង​នឹង​សិទ្ធ សេរីភាព និង​ប្រជាធិបតេយ្យ​​នៅ​កម្ពុជា។ ពេញ​មួយ​ជីវិតនេះ លោក​បាន​និពន្ធសៀវភៅ ​អត្ថបទវិភាគ​ច្បាប់​ ​និង​វិចារណកថា​ជាច្រើន ជាភាសា​ខ្មែរ​និង​បារាំង។

ជីវិត​របស់​លោក ឌុក រ៉ាស៊ី ហាក់​ជាប់ប្រទាក់​ក្រឡារដឹក​ទៅនឹង​នៅ​ស្ថានការណ៍​ប្រទេស​កម្ពុជា​។​ ក្នុង​មជ្ឈិមវ័យនិងជរា​ភាព​ លោក ឌុក រ៉ាស៊ី តែងតែរញ្ជួល​​ចិត្ត និងបង្ហូរទឹកភ្នែក​ជាញឹកញយ​ ​កាលណា​គេ​និយាយ​លើកឡើងពីរឿង​ខ្មែរ លោក​ស្រណោះស្រុកទេស​ ដែលមិន​គួរ​ធ្លាក់គ្រោះថ្នាក់​​លំបាក​វេទនា ដូច​សម័យ​ខ្មែរក្រហម​សោះ​។​

សព្វថ្ងៃ ភរិយានិង​បុត្រាបុត្រីរបស់លោក ​ចំនួន​៥នាក់ រស់​នៅប្រទេស​បារាំង​។ ភរិយារបស់លោក ឌុក រ៉ាស៊ី គឺ​លោកស្រី​បណ្ឌិត មាស សេដ្ឋា សោកស្តាយ​ និងរន្ធត់ជាពន់ពេក​​ចំពោះការ​បាត់បង់​ស្វាមី ដែលជា​ឥស្សរជន​មួយ​រូប​របស់ខ្មែរ។ លោកស្រីបានរម្លឹកប្រាប់វិទ្យុបារាំង​អន្តរជាតិ​ RFI ពីពាក្យសម្តី​របស់​ស្វាមី ដែល​តែងតែពោល​ និងសរសេរថ្លែងជាញឹកញយ គឺ ៖ «Une paix juste et durable ne peut être fondée que sur les Droits, l’Education et la Morale» (សន្តិភាពសង្គម ពិតប្រាកដនិងគង់វង្ស តែងសំអាងទៅលើច្បាប់, ការអប់រំ និងសីលធម៌)៕​

វណ្ណកម្ម​មួយចំនួន​របស់​អ្នក​និពន្ធ ឌុក រ៉ាស៊ី

-«វិចារណកថា ឌុក រ៉ាស៊ី» បោះពុម្ពឆ្នាំ​២០១៨ ដោយ​ គ្រឹះស្ថាន​បោះពុម្ពឯកសារខ្មែរ នៅភ្នំពេញ​

-«វាសនាខេមរៈបុត្រ» បោះពុម្ពឆ្នាំ​២០១២ ដោយ​បណ្ណាគារអង្គរ នៅភ្នំពេញ​

-«វាសនាប្រទេសជាតិ » បោះពុម្ពឆ្នាំ​២០១២ ដោយ​បណ្ណាគារអង្គរ នៅភ្នំពេញ​

-«Cambodge, Déclin et résurrection», 2012, Société des Ecrivains, Paris

-«La Question de la Représentation khmère à l’ONU, Droit ou Politique», 1974, ed. PEDONE, Paris

-«Les Frontière de la faute personnelle et de la faute de service dans le droit administratif français», 1963, collection Bibliothèque de droit public, Tome XLIII, Paris

 

បណ្តាំងកវីស្ទឹង​សង្កែ គង្គ ប៊ុន​ឈឿន

ខ្ញុំចូលចិត្តស្តាប់បទ«ស្ទឹង​សង្កែ»របស់លោកគង់ ប៊ុន​ឈឿនណាស់។ រាល់ដង ក្នុងពេលដែលខ្ញុំចុះទៅធ្វើម្ហូបនិងបរិភោគអាហារហើយនិងរៀបចំទុកដាក់ ខ្ញុំតែងតែចាក់ចម្រៀងនេះស្តាប់ជានិច្ច។ ក្នុងពេលនោះ ចម្រៀងនេះបានបណ្តាលឱ្យខ្ញុំនឹកសង្វេគលោកកវីគង់ ប៊ុនឈឿនហើយ ថែមទាំងកោតសរសើរលោក ស៊ីន ស៊ីសាមុតដែលបានច្រៀងបកស្រាយ​ចម្រៀងនេះយ៉ាងពិរោះលន្លង់លន្លោចធ្វើឱ្យរលះរលួយថ្លើមប្រម៉ាត់៕

នេះឬចិត្តប្រុស?វណ្ណកម្មទី១របស់ខ្ញុំផ្សាយឆ្នាំ១៩៦៨

ខ្ញុំ​បានចាប់ផ្តើមបម្រើអក្សរសាស្រ្តជាតិយើងតាំងពីឆ្នាំ១៩៦៨ គីតាំងពីក្នុងយុវវ័យម្ល៉េះដោយបានសរសេររឿងពិតមួួយរបស់នារីម្នាក់ដែលរៀនក្នុងវិទ្យាល័យព្រះយុគន្ធរដូចខ្ញុំដែរ តែគេរៀនថ្នាក់ធំជាងខ្ញុំ។ កាលនោះ ខ្បាននិពន្ធរឿង«នេះឬចិត្តប្រុស?»ប្រើរហស្សនាមថា«​ព្រហ្ម​ សុទ្ធធីតា»ចេ្ផញផ្សាយនៅឆ្នាំ១៩៦៨តាមសារព័ត៌មាន«កោះសន្តិភាព»ដែលមានលោក«ជូ ថានី»ជាចាងហ្វាង។ ក្នុងឆ្នាំដដែលនោះ ប្រលោមលោកទី១របស់ខ្ញុំនេះត្រូវបានលោកម៉ៅ ប៊ុនថនសុំយកទៅផ្សាយក្នុង«នាទីភាគនិទានរឿងប្រលោមលោក»តាមរលកអាកាសនៃវិទ្យុជាតិនៅភ្នំពេញរយះពេល៣ខែទើបចប់។ សូមបញ្ជាក់ដែរថា​ លោក«ម៉ា ឡៅពី»បាននិពន្ធចម្រៀង១បទដែលមានចំណងជើងថា​«នេះឬចិត្តប្រុស?»ដែលច្រៀងដោយអ្នកស្រិ«សូ​ សាវឿន»​ដែលរស់នៅប្រទេសបារាំងសព្វថ្ងៃនេះ។ខ្ញុំនឹងសរសេរលំអិតក្នុងសៀវភៅជីវប្រវត្តិរបស់ខ្ញុំដែលត្រូវសរសេរឆ្នាំនេះក្រោយពីបានសរសេរចប់រឿងពិតក្នុងរបបប្រល័យពូជសាសន៍ជាមួយប្អូនស្រិខ្ញុំ២នាក់ដោយប្រើនាមត្រកូលផ្ទាល់ខ្លួនគឺ«ព្រហ្ម»ដើម្បីជាមធ្យោបាយរក មិត្តរួមថ្នាក់តាំងពីបថមសិក្សា អនុវិទ្យាល័យនិងវិទ្យាល័យ មិត្តនារីនិងមិត្តរួមថ្នាក់ក្នុងអនុវិទ្យាល៏យ វិទ្យាល័យ​ និង«មហាវិទ្យាល័យនិតិសាស្ត្រនិងវិទ្យាសាស្រ្តសេដ្ឋកិច្ច» មហាវិទ្យាល័យអក្សរសាស្ត្រនិងមនុស្សសាស្រ្»ព្រមទាំង«មហាវិទ្យាល័យគរុកោសល្យ»ត្រូវបែកគ្នាព្រោះតែសង្គ្រាមនិងការភៀសខ្លួនចេញពីមាតុភូមិកំណើតដើម្បីគេចចេញពីរបបប្រល័ួយពូជសាសន៍។«។ សូមជ្រាបបដេរថា​ ក្រោយពីរៀបការ ខ្ញុំពាក់ឈ្មោះស្វាមីីទាំងមូលគឺ «ប៉ិច ឈុន»នៅភ្នំពេញ​ (មិនដុចនៅ ស្រុកបារាំងទេ ស្រី្តដែលរៀបការពាក់នាមត្រកូលស្វាមី គឺ ប៉ិច និងប្រើអត្តនាមរបស់ខ្លួនដដែល«ប៉ិច ​សង្វាវ៉ាន»គឺឈ្មោះដែលខ្ញុំប្រើរាល់ថ្ងៃ ​)។
«ក្នុងវិស័យអក្សរសាស្ត្រ ខ្ញុំបាននិពន្ធរឿង«នេះឬចិត្តប្រុស?»ឆ្នាំ១៩៦៨ដោយដាក់រហស្សនាមថា «ព្រហ្ម សុទ្ធធីតា»។ គឺជារឿងរបស់នារី២នាក់ដែលបាននិយាយរឿងពិតរបស់គេប្រាប់ខ្ញុំ ។ ម្នាក់នៅភ្នំពេញនិងម្នាក់
ទៀតនៅព្រៃវែង។
អនុស្សាវរីយ៍១ដែលចាំមិនភ្លេចគឺ កាលនោះ មានអ្នកស្តាប់រឿងប្រលោមលោកដែលជាវណ្ណកដំបូងរបស់ខ្ញុំម្នាក់
បានតែងចម្រៀងខ្ញុំ១បទបន្ទាប់ពីរឿងនេះបានផ្សាយតាមសារព័ត៌មាន«កោះសន្តិភាព»ដែលមានលោក«ជូ ថានី»ជាចាងហ្វាង។
ក្នុងឆ្នាំដដែលនោះ ប្រលោមលោកទី១របស់ខ្ញុំនេះត្រុវបានលោក«ម៉ៅ ប៊ុុនថន»សុំយកទៅផ្សាយក្នុង
«នាទីភាគនិទានរឿងប្រលោមលោក»តាមរលកអាកាសនៃវិទ្យុជាតិនៅភ្នំពេញរយះពេល៣ខែទើបចប់។ សូមបញ្ជាក់ដែរថា​ លោក«ម៉ា ឡៅពី»ក៏បាននិពន្ធចម្រៀង១បទមានចំណងជើងថា​«នេះឬចិត្តប្រុស?»។ បទនេះច្រៀងដោយអ្ន្នកស្រីសូ សាវឿន
កាលនោះ អ្នកស្តាប់របស់ខ្ញុំម្នាក់ឈ្មោះ «ជា ម៉ាក់លីន»បាននិពន្ធបទ «សំណោកយុុវនារីនិពន្ធ»ដើម្បីលើក
ទឹកចិត្តខ្ញុំក្រោយពីបានដឹងថា«មានអ្នកស្តាប់ម្នាក់នៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំងឈ្មោះ«ឃ្នុះ ទាំ»បានទិទៀនថា«ខ្ញុំសរសេរ
រឿងពិតរបស់ខ្ញុំហើយបង្អាប់ប្រុសៗ»។ ខ្ញុំតូចចិត្តពេកក៏បាននិយាយជម្រាបអ្នកស្រី«ជា ​ម៉ាក់លីន»​អ្នកស្តាប់ម្នាក់
ដែលសរសើររឿងដែលខ្ញុំនិពន្ធដំបូងនេះ។​ អ្នកបង ជាម៉ាក់លីនក៏បាននិពន្ធទំនុកច្រៀង១តាមលំនាំបទ«នេះឬចិត្
ប្រុសដាក់ចំណងជើង«សំណោកយុវអ្នកនិពន្ធនារី»។ បទនេះមានទំនុកថា
«គ្រាន់តែខ្ញុំចងក្រងប្រលោមលោក
មតិគគោកពេបជ្រាយជេរស្តី
គិតទៅនារីគ្មានសិទ្ធសេរី
បើចង់ធ្វើល៏អ្វីក៏ខុសទាំងអស់។
ខំរៀនពីតូចរហូតពេញវ័យ
វិជ្ជាថ្លាថ្លៃគ្មានបានការសោះ
សាកល្បងចំណេះប្រែក្លាយជាខុស
គេចោទដាក់ទោសថាខុសក្រិត្យក្រម»
ខ្ញុំនឹងសរសេរលំអិតក្នុងរឿង «ខ្ញុំជាស្រី»ដែលត្រូវនិពន្ធឆ្នាំ២០១៨នេះ។
ផ្ទះអ្នកបងជា ម៉ាក់លីនដែលជាអ្នកនិពន្ធបទនេះ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តខ្ញុំ ស្ថិតនៅម្តុំអាគារអាយស្ម័យយានកម្ពូជា។​ខ្ញុំសង្ឃឹមថានិងបានទទួលដំណឹងពីអ្នកបង៕

ក្រោមមេឃពណ៌ខៀវនៅទីក្រុងតូក្យូ និពន្ធដោយប៉ែន​ សេដ្ឋារិន រៀបចំផ្សាយក្នុងវិទ្យុបារាំងអន្តរជាតិRFI ដោយប៉ិច​ សង្វាវ៉ាន

 អស់លោកអ្នកស្តាប់ជាទីមេត្រី ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំសូមអញ្ជើញលោកអ្នកនាងស្តាប់នាទីអក្សរសិល្ប៍ខ្មែរដែល

ខ្ញុំប៉ិច សង្វាវ៉ានមានសេចក្តីរីករាយរៀបចំជូនដូចតទៅ៖

រូបភាព

២៤វិច្ឆិកា ប័ណ្ណថ្ងៃខួបកំណើត៦៨ឆ្នាំ

 

  • ឆ្នាំនេះក៏ដូចជាឆ្នាំមុនដែរខ្ញុំមានកិត្តិយសដែលបានទទួលជាប័ណ្ណជូន
  • ពរក្នុងថ្ងៃខួបកំណើត៦៨ឆ្នាំដ៏ល្អដែលរចនាដោយបណ្ឌិត យឹម កិច្ចសែ
  • លោកជាមិត្តរួមប៉ាកាជាទីគោរពដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់មួយរូបនៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់
  • មិត្តដ៏ល្អរបស់ខ្ញុំនេះមិនដែលភ្លេចថ្ងៃសំខាន់នៃជិវិតខ្ញុំទេ។

ទឹកចិត្តនិងកាយវិការដ៏ប្រពៃនេះបណ្តាលឱ្យខ្ញុំរំភើបនិងមានចិត្តសោមស្ស

ក្រៃលែង រំភើបនឹងការផ្តល់តម្លៃខ្ពស់ដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំរលីងរលោងទឹកភ្នែកនិង

ប្រឹងរស់ដើម្បីអាចសរសេរអ្វីៗដែលខ្ញុំចង់សរសេរ។  អរគុណបណ្ឌិត យឹម

កិច្ចសែនិងលោក សំ វិជ្ជាដែលបានសម្រឹតសម្រាំងប័ណ្ណដ៏ល្អជាទីពេញចិត្ត

នេះ។​

ខ្ញុំនិងរក្សាទុកប័ណ្ណនេះជាមរតកមិត្តភាពដ៏មានតម្លៃមួយប្រចាំជីវិតក្នុងនាម

ជាអ្នកស្រឡាញ់អក្សរសាស្ត្រអក្សរសិល្ប៍ខ្មែរមួយរូបនៅក្រៅប្រទេស៕

Sangwawann Bauk Sorng Aksor Sell

អនុស្សាវរីយ៍នៃសកម្មភាពផ្នែកអក្សរសាស្រ្តខ្មែរនៅកម្ពុជា

 

 

 

CERTIFICAT DE REMERCIEMENT NOU HACH  DU 09-07-2011 114940

 

 

CERTIFICAT SUCCESS MAGAZINE DU 13- 08- 2011_115637

កំណាព្យស្នេហ៍មាស និពន្ធ​ដោយ​ លោក ​គង្គ ប៊ុនឈឿន – Rfi

ខ្ញុំ​សូម​យក​កិច្ច​ការ​របស់​ខ្ញុំកាលពី​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បំពេញ​ការងារ​នៅវិទ្យុ​បារាំង​អន្តរជាតិ Rfi មក​ចុះ​ផ្សាយ ដើម្បីជាការ​សន្សំ​ស្នាដៃ​របស់​ខ្ញុំ​ឡើង​វិញ និង​ជាការ​ផ្សាយ​ដល់​អ្នក​ស្តាប់អ្នក​អានទាំង​ឡាយ​ ដែល​ខក​ខាន​មិន​បាន​ស្តាប់​វេលា​ផ្សាយ​កាល​មុន។ ការ​ផ្សាយ​ឡើងវិញ​​គ្រានេះ​ ខ្ញុំ​គ្មាន​ចេតនា​ផ្សេង​ក្រៅពី​ចង់​លើក​ស្ទូយ​សិល្បៈ​វប្បធម៌​អក្សរ​សាស្ត្រ​អក្សរ​​សិល្ប៍​ជាតិ​ខ្មែរ​យើង​នោះទេ។

kbc book

 កំណាព្យស្នេហ៍មាស និពន្ធ​ដោយ​លោក​គង្គ ប៊ុនឈឿន

 នៅ​ឆ្នាំ​២០០០ លោក ​គង្គ​​  ប៊ុន​ឈឿន ដែល​ជា​អ្នក​និពន្ធ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញមួយរូប​ បាន​ចេញ​​ផ្សាយ​សៀវភៅ​មួយ​​ដាក់​ចំណង​ជើង​ថា​​ កំណាព្យ​ស្នេហ៍​មាស។ កំណាព្យ​ស្នេហ៍​មាស ជា​កំណត់ហេតុ​ស្នាដៃ​ ឬជា​កម្រង​វណ្ណកម្មទាំង​អស់​របស់លោកគង្គ​​  ប៊ុន​ឈឿន តាំង​ពី​លោក​បាន​ចាប់​ដង​ប៉ាកកា​ប្រឡូក​ក្នុងជីវិត​ទឹក​ខ្មៅ​ ពី​ទស្សវត្សរ៍​១៩៥០​មក ដូច​ជា​ ប្រលោមលោក​ កំណាព្យ​ ​បទ​ភ្លេង ​​​ទំនុក​ច្រៀង​ ​និងរឿង​ភាពយន្ត​វីដេអូ​ជា​ដើម​ ។

ប្រវត្តិ​បទចម្រៀង​អ្នកនិពន្ធ​ជើងចាស់ គង្គ ប៊ុនឈឿន

សូមចុចខាងក្រោម ដើម្បី​ស្តាប់ (ភាគទី១) http://mfi.re/listen/cytawh2mt2no5ko/KONGBUNCHHOEUN_07_11_04.mp3

ដោយ ប៉ិច សង្វាវ៉ាន

អត្ថបទចុះផ្សាយកាលនៅវិទ្យុ​បារាំង​អន្តរជាតិ Rfi ពីថ្ងៃទី 13/09/2009

 

បំណង​របស់​លោក​ គង្គ​​ ប៊ុន​ឈឿន ក្នុង​ការសរ​សេរ​សៀវភៅ​នេះ​ មាន​៣​​ចំណុច​គឺ​៖

 ទី១-​ លោកចង់រក្សា​ទុកផ្នត់គំនិត​របស់លោក​ ដែល​ជា​ផលចំណែក​នៃ​ការ​ត្រិះរិះ​ពិចារណា​មួយ។

ទី២-    លោកចង់ឲ្យ​អ្នក​អាន​ដឹង​ពិត​ប្រាកដ​ថា ពេលដែល​លោក​រស់​នៅ​ លោក​បាន​ធ្វើអ្វី​ខ្លះ?

ទី​៣-    លោកចង់​បញ្ជាក់​ប្រាប់​មជ្ឈដ្ឋានមួយចំនួន​ដែល​បាន​យកស្នាដៃ​របស់​លោក​ទៅ​ ប្រើ​ប្រាស់​ជា​​​ផ្លូវ​ជំនួញ​ ដោយ​មិន​គោរពសិទ្ធិ​របស់លោក​ជាអ្នក​និពន្ធ​​​ដើមបន្តិច​បន្តួច​សោះ។

តាំង​ឆ្នាំ១៩៦៣ រហូត​មកដល់​ខែ​មេសា​ឆ្នាំ​១៩៧៥ លោក គង្គ ​​ ប៊ុន​ឈឿន ​និពន្ឋទំនុក​ច្រៀង​ និង​​​បទ​ភ្លេង​ បាន​ជាង​ពីររយ​បទ​​។​

ដោយ ​ចេះ​ភ្លេង​ខ្លះៗ​ និង​ចេះ​កាន់​ឧបករណ៍តន្រី្ត ដូច​ជា​ ​វីយូឡុង​​ និង​ហ្គីតាច្បាស់​លាស់​ លោក​គង្គ ប៊ុន​ឈឿន​ តែង​តែ​បង្ហូរ​មនោសញ្ចេតនា​តាម​មន្ត​ស្នេហ៍​នៃ​តន្តី្រ​ និង​តាមរសជាតិ​កំណាព្យ​ទំនុក​ច្រៀង​ លុះ​ត្រា​តែ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ទម្លាប់​។

តាំង​ពី​នៅ​ក្មេង លោក ​គង្គ ប៊ុន​ឈឿន ពេញចិត្ត​អ្នកចម្រៀង​ ស៊ីន ​ស៊ីសាមុត​ និង​អ្នក​និពន្ឋ​ អ្នកបទភ្លេង​ទំនុក​ច្រៀង​ ពៅ ​ស៊ី​ផូ ណាស់។ អ្វីៗ​ដែល​លោក គង្គ ប៊ុន​ឈឿន បានឮក្នង​សម័យ​ ជា​រសជាតិ​ស្រោចស្រប់​បេះដូង​លោក​ឲ្យ​ដុះពន្លក​មនោសញ្ចតនា​កំណាព្យ​ ទំនុក​ច្រៀង​កាន់តែ​ខ្លាំងឡើងៗ​គ្មាន​ស្រកស្រុត​។​

គេចំណាំ​ឃើញ​ថា​ ចម្រៀង​របស់លោក​ គង្គ ប៊ុន​ឈឿន ច្រើនតែ​រៀបរាប់ពី​ខេត្ត​បាត់ដំបង​​ ដែល​ជា​ទឹកដី​កំណើត​របស់​លោក និង​ ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​ពី​សេចក្តី​ស្នេហា​របស់​លោក​ក្នុង​យុវវ័យ​ ជា​អាទិ៍​បទ​ស្ពាន​ឈើ​អភ័ព្វ​ ។ ស្ពាន​ឈើ​អភ័ព្វដែល​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​ គេ​នាំ​គ្នា​ប្តូរ​ដាក់​ថា​ភូមិ​វត្ត​កំផែង​ ខុស​ពី​ចំណង​ជើង​ដើមគួរ​ឲ្យ​ស្តាយ។ ​លោក ​គង្គ ប៊ុន​ឈឿន បញ្ជាក់​ពីមូល​ហេតុ​ដែល​បាន​ជំរុញ​ឲ្យ​លោក​និពន្ធ​បទ​ ស្ពាន​ឈើ​អភ័ព្វ ​និង​ ជំនួប​ចុង​ក្រោយ​របស់​លោក​ជា​មួយ​លោក​ ស៊ីន​ ស៊ី​សាមុត៕

KBC.

 ប្រវត្តិ​បទភ្លេង និងទំនុកច្រៀង

កំណាព្យ​ស្នេហ៍មាស និពន្ធ​ដោយ​លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន

 សូមចុចខាងក្រោម ដើម្បី​ស្តាប់ (ភាគទី២) http://mfi.re/listen/oewaj623edpzo9j/KONG_BUN_CHHOEURN01_23-08-09.mp3

ដោយ ប៉ិច សង្វាវ៉ាន

អត្ថបទចុះផ្សាយកាលនៅវិទ្យុ​បារាំង​អន្តរជាតិ Rfi ពីថ្ងៃទី 30/08/2009

 កំណាព្យ​ ស្នេហ៍​មាស ​ជាកម្រង​ បទ​ភ្លេង​ទំនុក​ច្រៀង​​ដែល​ចេញ​មក​ពីកំណាព្យ។​ កំណាព្យ ដែលលោក​ គង្គ ​ប៊ុនឈឿន បាន​និពន្ធ មាន​អត្ថន័យ​ទោរទន់​ទៅ​រក​រឿងបេះដូង ច្រើន​ជាង​រឿង​ដទៃ​ទៀត។

 អ្នក​ដែល​មាន​រឿង​បេះដូង​ ពេល​ណា​យំ​ក៏​ច្រៀង សប្បាយ​ក៏​ច្រៀង​ ខឹងសម្បារ​មួរ​ម៉ៅ​ក្រេវ​ក្រោធ​ក៏​ច្រៀង​ដែរ។​ ដូច្នេះ ​ចំពោះ​លោក​ គង្គ ​ប៊ុនឈឿន ​ចម្រៀង ឬ កំណាព្យ​ស្នេហ៍​មាស​​គ្មាន​អ្វី​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ពី​គ្នា​ឡើយ។

បទ​ភ្លេង និង​ទំនុក​ច្រៀង​របស់​លោក​ គង្គ ​ប៊ុន​ឈឿន​ សុទ្ធ​​តែ​មាន​អាយុ​ច្រើន​ឆ្នាំ​មក​ហើយ។ ប៉ុន្តែ​នៅ​តែ​មាន​ប្រជាប្រីយភាព​រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ។

​សូម​អញ្ជើញ​លោក​​ លោក​ស្រី​ នាង​កញ្ញា​ស្តាប់​ចម្រៀង​៣​បទ​ របស់​លោក គង្គ​ ប៊ុនឈឿន ដែល​បក​ស្រាយ​ដោយ​លោក​ស៊ីន​ស៊ី​សាមុត និង​អ្នកស្រី​ រស់ សិរីសុទ្ឋា។

 អ្នក​ខ្លះ​បាន​យក​ចម្រៀង​របស់​លោក​ទៅ​ដាក់​ក្នុង​ខ្សែ ភាព​យន្ត​ ឬ​ខ្សែ​វីដេអូ​ ជា​ចម្រៀង​កាយវិការ ការ៉ាអូខេ​ចេញ​លក់​ព្រោង​ព្រាត​ ឥត​គិត​ដល់​លោក​ គង្គ ​ប៊ុនឈឿន ដែល​ជា​​អ្នក​និពន្ធ​​ដើម​បន្តិច​បន្តួច​ឡើយ សូម្បី​តែ​ដែល​ដឹង​ហើយ​ក៏​នៅ​បំពាន​ដែរ។ ជន​ឱកាស​និយម​មួយ​ចំនួន​ទាំង​នោះ ​ប្រឹង​បឹត​ជញ្ជក់​ញើស​ឈាម​អ្នក​និពន្ធ​ និង​សិល្បករ​ដែល​មាន​គំនិត​ច្នៃ​ប្រឌិត​​ដើម្បី​បម្រើ​​ផល​ប្រយោជន៍​វប្បធម៌​ជាតិ​ ឲ្យ​បាក់​ទឹកចិត្ត​ស្ទើរ​តែ​អស់​ឆន្ទៈ​បម្រើ​ការងារ​ដ៏​អភ័ព្វ​នេះ​រលីង។

 នៅ​ក្នុង​ផែនកាណ៍​១០​ឆ្នាំ​របស់​ពិភពលោក​ខាង​វិស័យ​វប្បធម៌ គេបាន​បែង​ចែក​ចំណុច​ វិជ្ជមាន​៤​យ៉ាង​ច្បាស់​លាស់​ថា ៖

 ១- ត្រូវ​ដាក់​វប្បធម៌​ក្នុង​បេះដូង​នៃ​ការ​អភិវឌ្ឍ​

២- ​ពង្រឹង​​ និង​ធ្វើ​ឲ្យ​អត្តសញ្ញាណជាតិ​មាន​ភាពសម្បូណ៌​បែប​

៣- ធ្វើ​ឲ្យ​ការងារ​វប្បធម៌​ ទៅជា​ការងារ​របស់​មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា

៤- ជំរុញ​វិស័យ​វប្បធម៌​ ឆ្ពោះ​ទៅ​កាន់​សាមគ្គីភាព​អន្តរជាតិ

 លោក ​គង្គ ​ប៊ុន​ឈឿន សូម​ឲ្យ​សៀវភៅ​នេះ​បាន​ទៅជា​ឯកសារ​សម្រាប់​អ្នក​ស្រាវជ្រាវ​ជំនាន់​ក្រោយ​ ជា​ពិសេស​ជា​មរតក​ដ៏​មាន​តម្លៃ​សម្រាប់​គ្រួសារ​របស់​លោក​ផ្ទាល់។

 តាម​រយៈ​ឯកសារ​វប្បធម៌​ដ៏​ល្អ​នេះ ខ្ញុំ​សូម​ឧទ្ទិស​ និង​​ចែក​រំលែក​នាទី​ ដែល​ខ្ញុំ​​បាន​រៀប​ចំ​ឡើង​ដោយ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​សៀវ​ភៅ​កំណាព្យ​ស្នេហ៍​មាស​​របស់ លោក ​គង្គ ​ប៊ុនឈឿន ​នេះ​ជូន​ប្រីយ​មិត្ត​អ្នក​ស្តាប់​វិទ្យុ​បារាំង​អន្តរជាតិ​RFI។

 ខ្ញុំ ​ប៉ិច ​សង្វាវ៉ាន ​សូម​អញ្ជើញ​លោក​​ លោក​ស្រី​ នាង​កញ្ញា​ស្តាប់​ចម្រៀង​៣​បទ​ដែល​បក​ស្រាយ​ដោយ​លោក​ ស៊ីន ​ស៊ី​សាមុត និង​អ្នកស្រី ​រស់ សិរីសុទ្ធា៕

ធម្មជាតិ​​ជា​អ្នកនិពន្ធ និងអ្នក​សារព័ត៌មាន​វិទ្យុុដោយ​ ប៉ិច សង្វាវ៉ាន

IMG_9084 នៅ​ឆ្នាំ​២០១០ ខ្ញុំ​បាន​ចូលរួម​ជា​វាគ្មិន​ក្នុង​សិក្ខាសាលា​«ធម្មជាតិកវីនិពន្ធ» ដែល​រៀប​ចំ​ដោយ សមាគម​អក្សរ​​សិល្ប​នូហាច សហការ​ជាមួយ​ សមាគម​អ្នកនិពន្ធខ្មែរ​នៅបរទេស​ប្រចាំ​ប្រទេស​បារាំង (AEKE) និង​សមាគម​អក្សរសិល្ប៍​ដទៃ​ជា​ច្រើន​ទៀត។ ប្រធាន​បទ​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​និយាយគឺ «ធម្មជាតិ​​ជា​អ្នកនិពន្ធ និងអ្នក​សារព័ត៌មាន​វិទ្យុ»។​ ​គ្រានោះ ខ្ញុំ​បាននិយាយ​ពី​បទពិសោធ​និង​ធម្មជាតិ​ផ្ទាល់​ខ្លួនមួយ​ចំនួន ទាក់​ទង​នឹង​បទនិពន្ធ និង​វិជ្ជាជីវៈ​សារព័ត៌មាន​វិទ្យុ។ លោកអ្នក​នាង​ អាច​ស្តាប់​សំឡេងនៃ​បទ​អន្តរាគមន៍​របស់​ខ្ញុំ​នៅទីនេះ៖  http://mfi.re/listen/m89vi5qzc88w257/Pech_Sangwawann-Nou_Hach_seminaire_2010.wav IMG_9406

ជីវប្រវត្តិសង្ខេប និងវណ្ណកម្មរបស់លោក វ៉ាន់ឌី កាអុន

កំណត់ការិយាល័យនិពន្ធ​(ក.ក.ន.)

 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង

លោក វ៉ាន់ឌី កាអុន ជាអ្នកស្រាវជ្រាវ​ និង អ្នកនិពន្ធ​ខ្មែរ​ម្នាក់ ដែលបានលះបង់ពេលវេលានៃជីវិត​របស់​លោក​ដើម្បីសរសេរស្នាដៃប្រវត្តិសាស្ត្រ អក្សរ​សិល្ប៍​ខ្មែរ-បារាំង សង្គមសាស្ត្រ និងទស្សនវិជ្ជា។

តាមរយៈ កិច្ចការជាអ្នកសារព័ត៌មាន​នៃ​វិទ្យុ​បារាំងអន្តរ​ជាតិ​ផ្សាយជាខេមរៈភាសា​ជាមួយ​គ្នា​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ និង​តាម​ការសង្កេតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំយល់​ឃើញ​ថាលោកជាបញ្ញវ័ន្តខ្មែរដ៏ឆ្នើមមួយរូប​ដែល​គេ​ពុំ​ត្រូវមើលរំលងឡើយ។

លោក កាអុន បានប្រើចុងប៉ាកកាដ៏មានកម្លាំង​របស់​លោក ចែងចារ និងចងក្រងរឿងរ៉ាវសង្គមប្រវត្តិ ចែកចាយជាទស្សនទានដ៏ថ្លៃថ្លាដល់មជ្ឈដ្ឋាន​សង្គម​​​ខ្មែរ ដែលបានឆ្លងកាត់គន្លងប្រវត្តិសាស្ត្រ ឬឆ្លង​​កាត់​​ក្តីដែរ តែពុំទាន់បានយល់ជ្រួត​ជ្រាប​ឲ្យ​បាន​​ដល់​ទីជម្រៅ។ ប្រសិនបើលោក-លោកស្រី បាន​​អាន​វណ្ណកម្មថ្មីៗរបស់លោក តួយ៉ាង «សុបិន​និង​​ការ​ពិត» (២ភាគ) និង«ប្រវត្តិសាស្ត្រកម្ពុជា» (៣ភាគ) លោក-លោកស្រីច្បាស់ជា​ជ្រាប​ជាក់​ជា​ពុំ​ខាន​​។

ចំពោះផ្នែកអក្សរសិល្ប៍ លោកបានសរសេររឿង​និទាន​ខ្មែរ បកប្រែ សិក្សាវិភាគ ពិសេសលោក​បាន​លើក​យកអក្សរសិល្ប៍បារាំងធំៗមកវិភាគនិង​ផ្សាយ​ជាភាសាជាតិយើងតាមវិទ្យុ ដើម្បីជា​ប្រយោជន៍​ដល់​ជនានុជនខ្មែរ។ សៀវភៅ«ទិដ្ឋភាពខ្លះៗនៃទស្សនវិជ្ជា» ជាការ​ស្រាវ​ជ្រាវ​ថ្មីមួយទៀតរបស់លោក ដែលអាចជា​ប្រយោជន៍ច្រើនដល់សិក្ខាជនទាំងឡាយដែលចាប់ចិត្ត​នឹងវិស័យស្វែងរកការពិតនៃទស្សនវិជ្ជា។

ខ្ញុំសូមគោរពនិងកោតសរសើរដល់វីរភាពរបស់​លោកចំពោះត្រួស​ត្រាយវិថីនៃអក្សរសាស្ត្រអក្សរ​សិល្ប៍ខ្មែរ​យើងបន្ថែមទៀត។ ដោយយល់យ៉ាង​ច្បាស់​ពី​សេចក្តីព្យាយាម​របស់លោក​និងសេចក្តីខិត​ខំ​លះ បង់ទាំងនេះ ខ្ញុំមានកិត្តិយសដែលលោក​បានអនុញ្ញាត​និងផ្តល់រូបថតឲ្យខ្ញុំបានចុះផ្សាយជីវប្រវត្តិសង្ខេបរបស់លោក ក្នុងគេហទំព័ររបស់ខ្ញុំនេះ។

ជាសំណាងល្អ ខ្ញុំបាន​សូម​សេចក្តីយល់​ព្រម​ពី​លោក​​សាស្ត្រាចារ្យបណ្ឌិត ឃីង ហុកឌី ដើម្បី​ដក​ស្រង់​​និងចុះផ្សាយ​នូវ​«ជីវប្រវត្តិសង្ខេបរបស់លោក វ៉ាន់ឌី កាអុន» ពី​សៀវ​ភៅ​របស់លោក ដែល​មាន​ចំណង​ជើងថា «មាលីបទ​អក្សរសិល្ប៍ខ្មែរ​សត​វត្ស​ទី​២០» និង​«អក្សរ​សិល្ប៍ខ្មែរសតវត្សទី២០ កវីនិពន្ធ​និង​​កម្រង​អត្ថបទ»

ខ្ញុំសូមថ្លែងអំណរគុណលោកទាំងពីរដែលអនុញ្ញាត។ យុវអ្នកនិពន្ធ ហេង ឧត្តម បានជួយ​សម្រួល​កិច្ចការ​ខ្ញុំ ដោយបានវាយអត្ថបទ និងជួយ​ផ្ទៀង​ផ្ទាត់ ព្រមទាំងរៀបចំថតរូប​គម្រប​សៀវភៅ​ស្នាដៃរបស់លោក វ៉ានឌី កាអុន។

តទៅនេះ សូមលោក-លោកស្រី រីករាយអានដំណើរ​ជីវិត​របស់លោកវ៉ានឌី កាអុន។

Vandy Kaonn

​ Photo ៖ Vandy Kaonn

លោកវ៉ានឌី កាអុន

កើតនៅថ្ងៃទី១៩ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៤២ នៅភ្នំពេញ។ លោក បាន​បំពេញ​វិជ្ជា​នៅ​បឋមសិក្សានិងមធ្យមសិក្សាក្នុងក្រុងភ្នំពេញ។ បន្ទាប់ពីបាន​ប្រឡង​ជាប់​មធ្យម​សិក្សាប័ត្រ លោកបានចូលរៀននៅមហាវិទ្យាល័យគរុកោសល្យ ហើយ​បានទទួលតំណែងជាសាស្ត្រាចារ្យភាសាបារាំងនៅអនុវិទ្យាល័យព្រៃនប់ក្នុងខេត្ត​កំពត។

នៅឆ្នាំ១៩៦៨ លោកបានមកធ្វើការជាអ្នកនិពន្ធកាសែតភាសាបារាំង Cambodge ​ក្រោមការដឹកនាំដោយលោក ចៅ សេង ជាឥស្សរជន និងរដ្ឋមន្ត្រី មាន​ឥទ្ធិពលរបស់សម្តេច សីហនុ ក្នុងសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម។ នៅក្នុង​ឆ្នាំ​ដដែល​នេះ លោកទទួលតួនាទី ជាចាងហ្វាងរងនៃភ្នាក់ងារខ្មែរសារព័ត៌មាន (AKP)​។

 

នៅ១៩៦៩ លោកបានទទួលតំណែងជាលេខាធិការនៃកិច្ចការនយោបាយនៅ​ក្រសួង​អប់រំជាតិ។ នៅឆ្នាំដដែលលោកបានសហការជាមួយមិត្ត​ដែល​មានជំហរ​និង​គំនិតនយោបាយដូចគ្នាបង្កើតកាសែតភាសាបារាំងមួយមានឈ្មោះថា Le Courrier Phnompenhnois។ នៅឆ្នាំ១៩៧០ លោកបានទទួលការតែងតាំង​ជា​ចាង​​ហ្វាងនៃភ្នាក់ងារខ្មែរសារព័ត៌មាន (AKP) ជាចាងហ្វាងរងព្រឹត្តប័ត្រ ចតុមុខ និង​ជាទីប្រឹក្សាកាសែត មហាជន។ ទន្ទឹមនឹងមុខងារទាំងនេះ លោកបង្រៀន​ទស្សន​​វិជ្ជានៅវិទ្យាល័យធំៗពីរនៅក្រុងភ្នំពេញ។

លោកបានមកបន្តវិជ្ជាផ្នែកឧត្តមសិក្សានៅប្រទេសបារាំងនៅឆ្នាំ១៩៧២ ហើយ​បាន​ត្រឡប់ទៅភ្នំពេញវិញនៅឆ្នាំ១៩៧៤។ លោកបានបន្តការស្រាវ​ជ្រាវ​រហូត​ដល់​ឆ្នាំ១៩៧៥ ដោយបានបោះពុម្ពផ្សាយនូវសិក្សាកថាមួយចំនួន។

លោកបានរួចជីវិតពីសម័យខ្មែរក្រហម ហើយលោកបានចូលទៅជាសមាជិក​«រណសិរ្សសាមគ្គីសង្រ្គោះជាតិកម្ពុជា»ដែលបានបង្កើតឡើងនៅថ្ងៃទី២ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៧៨។ ដោយជំនួយកងទ័ពស្ម័គ្រចិត្តវៀតណាម និងកងកម្លាំង​ប្រដាប់​អាវុធប្រជាជនខ្មែរក្រោមកិច្ចដឹកនាំរបស់«រណសិរ្សសាមគ្គីសង្រ្គោះជាតិកម្ពុជា»បាន​វាយយកអំណាចពីរបបខ្មែរក្រហមកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យនៅថ្ងៃទី៧ ខែ​មករា​ ឆ្នាំ១៩៧៩។

p. 13  biog. NAK 006

នៅឆ្នាំ១៩៨១ លោកបានទទួលការតែងតាំងជាទីប្រឹក្សារដ្ឋ។ នៅឆ្នាំដដែលនេះ លោកបានបង្កើតនៃវិទ្យាស្ថានសង្គមសាស្ត្រក្នុងគោលដៅសិក្សាបែបវិទ្យាសាស្ត្រពីសង្គម​និងនយោបាយ ហើយលោកជានាយកដឹកនាំវិទ្យាស្ថាន​នេះរហូត​ដល់​ឆ្នាំ​១៩៨៩​។

 អ្នកស្រាវជ្រាវបរទេសនានាដែលមកទស្សនាស្រាវជ្រាវនៅកម្ពុជា​តែង​មក​សាកសួរ​និងគារវកិច្ចចំពោះលោកជានិច្ច ហើយអ្នកទាំងនោះស្គាល់​ម្យ៉ាងថា ​លោក​ជា​បញ្ញវ័ន្តមួយ​រូបក្នុងរបបថ្មីនេះ ហើយម្យ៉ាងទៀតលោកតំណាង​ចរន្តទំនើប​និយម​ក្នុង​រដ្ឋអំណាចនិងបក្ស។

ដោយមានទំនាស់ទំនុយនឹងរដ្ឋាភិបាលនិងមជ្ឈឹមបក្សកម្មុយនីស្តកម្ពុជា លោក​បាន​​ត្រឡប់មកប្រទេសបារាំងវិញ ហើយបានទទួលសិទ្ធិជាជន​ភៀស​ខ្លួន​នយោ​បាយ​​។ សព្វថ្ងៃលោកធ្វើការជាអ្នកសារព័ត៌មាន​ចូលនិវត្តិន៍នៃវិទ្យុបារាំង​អន្តរជាតិ​ក្នុង​កម្មវិធី​ភាសា​ខ្មែរ (Radio France Internationale : RFI) ដោយលោកមាន​ឯក​ទេស​ផ្នែកសិក្សាវិភាគអក្សរសិល្ប៍ខ្មែរ និងវិភាគសៀវភៅចេញថ្មីផ្នែក​នយោ​បាយ​ សេដ្ឋកិច្ច សង្គម ។ល។

ទន្ទឹមនឹងកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃដើម្បីដោះស្រាយជីវភាព លោកបូជាពេលវេលា​ទំនេរលើ​សំណេរនិងការស្រាវជ្រាវ។ អាស្រ័យដោយលោកស្គាល់និងបានរស់​នៅក្នុង​របប​បួនធំៗនៅស្រុកខ្មែរ ទាំងនេះគឺជាបទពិសោធសំខាន់នាំឲ្យលោក​ផលិត​បានស្នាដៃជាសំណេរមួយចំនួនហើយក្នុងបច្ចុប្បន្ននេះលោកកំពុងសរសេរនិក្ខេបបទមួយ​ក្រោមការដឹកនាំដោយសាស្ត្រាចារ្យ Pièrre-Richard Feray នៅ​សកល​វិទ្យាល័យ Nice ដែលមានប្រធានបទឈ្មោះ ប្រទេសកម្ពុជានិងផលវិបាក​ក្នុងការ​ចូលរួមរស់ក្នុងពិភពលោកទំនើប (Le Cambodge et ses difficultés d’insertion au monde moderne) ។

p. 13  biog. NAK 005

នេះស្នាដៃសំខាន់ខ្លះរបស់លោកវ៉ាន់ឌី កាអុន៖

– សង្គមសក្តិភូមិខ្មែរនៅក្នុងរឿងទុំទាវ, ភាគ១, ភ្នំពេញ ១៩៧១
– ក្បួនចិត្តសាស្ត្រ, សិក្សាកថា, ភ្នំពេញ ១៩៧១
– វិភាគទាននៃការសិក្សា, ប្រាដកនិយម និងអណ្តែតអណ្តូងនិយម, សង្គមសក្តិភូមិខ្មែរក្នុងរឿងទុំទាវ, ទិដ្ឋភាពខ្លះៗនៃសង្គមខ្មែរ, សិក្សាកថា, ភ្នំពេញ,១៩៧៣
– វិភាគទាននៃការសិក្សាអក្សរសិល្ប៍ខ្មែរ, ចលនាអក្សរសិល្ប៍ ជីវិតនិយមតាមរយៈរឿងសុភាទន្សាយ, វិចាណនិយមតាមរយៈរឿងធនញ្ជ័យ, សោកនាដកម្មតាមរយៈរឿងកាកី, ភ្នំពេញ ១៩??
– សង្គមសាស្ត្រ, ភ្នំពេញ ១៩៧៣
-Thmenh Chey en français, étude, Phnom Penh 1973
-សោកនាដកម្មនៃការអផ្សុករបស់អ្នកស្រី បូវ៉ារី, សិក្សាកថាអក្សរសិល្ប៍បារាំង,
ភ្នំពេញ ១៩៧៤

-ស្នេហាចុកឈាមរបស់កំលោះវែរទែរ, សិក្សាកថាអក្សរសិល្ប៍បារាំង, ភ្នំពេញ ១៩៧៤
-Réflexion sur la littérature khmère en français, étude, Phnom Penh 1981
-រឿងព្រេងបុរាណខ្មែរ, ភាគ១, កម្រងជ្រើសរើសបោះពុម្ពឡើងវិញ, ភ្នំពេញ ១៩៨៧
-រឿងព្រេងបុរាណខ្មែរ, ភាគ២, កម្រងជ្រើសរើសបោះពុម្ពឡើងវិញ, ភ្នំពេញ ១៩៨៧
-កោះបិសាច, រឿងនិទាន, ភ្នំពេញ, ១៩៨៧
-Cambodge : 1940-1990. La fin d’une époque, essai, Paris, 1991
-Cambodge ou la politique sans les Cambodgiens, essai, Paris L‘Harmattan, 1993
-Cambodge. La nuit sera longue, essai édité par l’association “Fond d’aides au Cambodge (FAC)”, Paris 1996
-អក្សរសិល្ប៍បារាំងសតវត្សរ៍ទី២០, ការផ្សាយរបស់អ្នកនិពន្ធ, ភ្នំពេញ ២០១០
-អក្សរសិល្ប៍បារាំងសតវត្សរ៍ទី១៩, ការផ្សាយរបស់អ្នកនិពន្ធ, ភ្នំពេញ ២០១០
-ប្រវត្តិសាស្ត្រកម្ពុជា ភាគ១
ការផ្សាយរបស់អ្នកនិពន្ធ, ភ្នំពេញ ២០១០

-ប្រវត្តិសាស្ត្រកម្ពុជា, ភាគ២, ការផ្សាយរបស់អ្នកនិពន្ធ, ភ្នំពេញ ២០១០
-ប្រវត្តិសាស្ត្រកម្ពុជា ភាគ៣
ការផ្សាយរបស់អ្នកនិពន្ធ, ភ្នំពេញ ២០១០

-សុបិននិងការពិត, ភាគ១, សមាគមកម្ពុជាអាស៊ី, ភ្នំពេញ ២០១២-សុបិននិងការពិត, ភាគ២, សមាគមកម្ពុជាអាស៊ី, ភ្នំពេញ ២០១២-ទិដ្ឋភាពខ្លះៗនៃទស្សនវិជ្ជា, ភ្នំពេញ ២០១៣។

10525680_734099116636930_4501636019082529018_n54657_385527154858809_298658079_o10386320_734098803303628_8725594555148003163_n10320588_734098839970291_3522503143485810120_n10475223_734098699970305_1675474059269857247_n10257381_734098769970298_3947477903794780437_n10409316_734098963303612_1170359389791501434_n10456243_734099016636940_8017369973373969038_n10448774_734098869970288_5742840293089050950_n10449969_734098936636948_4630755110066640584_n10486205_734099086636933_3473716301567004838_n1919623_734099053303603_8365134744750411234_n10427684_734098909970284_3160435820398279765_n10389327_734099153303593_8061371484551849576_n

ប្រភព៖

source King Hoc Dy
-សាស្ត្រាចារ្យបណ្ឌិត ឃីង ហុកឌី, មាលីបទអក្សរសិល្ប៍ខ្មែរសតវត្សរ៍ទី២០, បោះពុម្ពលើកទី១, បណ្ណាគារអង្គរ, ភ្នំពេញ ២០០២, ទំព័រទី៤៤៨-៤៥០។

-សាស្ត្រាចារ្យបណ្ឌិត ឃីង ហុកឌី, អក្សរសិល្ប៍ខ្មែរសតវត្សរ៍ទី២០ កវីនិពន្ធនិងកម្រងអត្ថបទ, បោះពុម្ពលើកទី១, បណ្ណាគារអង្គរ, ភ្នំពេញ ២០០៧, ទំព័រទី៤១៤-៤២១។

source King Hoc Dy.p. 13  biog. NAK 003លោកវ៉ាន់ឌី​ កាអុន និងភរិយា (រូបថត៖ វ៉ានឌី កាអុន)

ក.ក.ន.សម្រង់ចំណងជើងស្នាដៃដែលទើបនឹងបោះពុម្ពផ្សាយថ្មីៗរបស់អ្នកនិពន្ធបន្ថែម និងថតចម្លងក្របសៀវភៅ ព្រមទាំងវាយអត្ថបទសម្រាប់ផ្សាយក្នុងទំព័រអ៊ិនធឺណិត ដោយ ហេង ឧត្តម។

 

អវត្តមាន និពន្ធ​ដោយ​លោក គឹម ខូវនី

រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយអ្នកនិពន្ធ

ក្នុង​នាទី​ដំបូង​ដែល​ខ្ញុំ​ឈរ​មុខ​របង​ដី​ភូមិ​ផ្ទះ​កំណើត

បន្ទាប់ពី​បាន​ឃ្លា​តចំនួនជាង​ម្ភៃ​ឆ្នាំ​ពីមាតុភូមិ

រុក្ខ​ជាតិ​ទាំង​ឡាយ​ដែល​បា​នជា​សាក្សី​ខ្ញុំ​ក្នុង​យុវវ័យ

ស្រែក​រំលឹក​អនុស្សាវរីយ៍​តាម​គ្រប់​មែកធាង គ្រប់​ស្លឹក គ្រប់​ស្រទាប់​បុប្ផា

​រុក្ខជាតិ​ស្រែក​ជំនួស​ឱរា​ខ្ញុំ​ដែល​សឹក​​រិច​ដោយ​ខែ​ឆ្នាំ​កន្លងទៅ

ជំនួស​ឱរា​ខ្ញុំ​ដែល​រង់ចាំ ដែល​ងឿង​ឆ្ងល់ ដែល​សង្ស័យ។

ផ្កាក្ងោក 

មើល​ចុះ​ផ្កាក្ងោក​នៅតែ​បង្ហាញ​សម្រស់​ពណ៌​ក្រហម​លើ​របង

ឯផ្លែ​ដូង​ខ្ចីលាក់​ខ្លួន​ពួន​សម្ងំ​ក្នុង​កញ្ចុំ​កម្រាស់​ស្លឹក​ស៊ុប​ទ្រុប

រុក្ខជាតិ​ទាំង​ឡាយ​និយាយ​មក​រក​ខ្ញុំ ដូច​ជា​ទៅ​កាន់​មិត្ត​ចាស់​ម្នាក់

ហើយ​សុំ​កុំ​​ឱ្យ​ខ្ញុំ​ឈប់​ហៅ​ឈ្មោះ​អនុស្សាវរីយ៍​ម្តង​មួយ​ៗ​គ្រប់​រាត្រី។

 

ក្តៅ​ដូចព្រះ​អាទិត្យ​ក្តៅ​នៃ​ខែ​ចែត្រ​គ្មាន​វាយោ

ក្នុង​សេចក្តី​សង្ឃឹម​រង់ចាំ​ភ្លៀង​ធ្លាក់​ ធ្វើ​ឱ្យ​ប្រាណ​និង​ឱរា​ជោក​ត្រជាក់

តើ​ខ្ញុំ​នៅ​តែ​ឈរ​សម្លឹង​មើល​វិមាន​អ្នក​ដទៃ​ឈរ​សំញ៉ែង​ជួស​ផ្ទះ​កំណើត​ខ្ញុំ

ឬ​មួយ​ខ្ញុំ​ចេញពី​ទីនេះ​ទៅ ហើយ​បិទ​ទ្វារ​ឱរា​ខ្ញុំ​ជា​និរន្តរ៍?

 

តើ​នៅ​សល់​ទ្វារ​ប៉ុន្មាន​ទៀត​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​ទាន់​បិទ

ទ្វារ​ស្រមៃ​ ទ្វារយល់សប្តិ​​ ទ្វារអារម្មណ៍ ទ្វារកត្តញ្ញូ​តាធម៌​ចំពោះ​ឪពុក​ម្តាយ​ខ្ញុំ?

នៅ​ក្នុង​ជម្រៅ​នៃ​សតិ​សម្បជញ្ញៈរបស់​ខ្ញុំ

ជើង​ធូប​នៅ​តែបង្ហុយ​ផ្សែង​ ទៀន​នៅ​តែ​ឆេះ

ជួង​វត្តនៅ​តែ​​បន្លឺ​ស្នូ សំឡេង​ព្រះ​ធម៌​នៅ​តែ​ឮ​រម្ងំ​មុខ​ព្រះ​បដិមា

ខ្វះ​តែ​វត្តមាន​ឪពុក​ខ្ញុំ​ ម្តាយ​ខ្ញុំ​ បងប្រុស​ខ្ញុំ ក្មួយ​ប្រុស​ស្រី។

 

បុណ្យ​ចូល​ឆ្នាំ​ខ្មែរ​មួយ​ទៀត​ចូល​មក​ដល់​

តែ​ពេលវេលា​មិន​បាន​លប់​ពេល​វេលា

វាយោ​ខែ​ឆ្នាំ​បក់​មក គ្រាន់តែ​ខាត់​សិលា​ប្រាសាទ​ឱ្យ​រលោង

រៀង​រាល់​រាត្រី​ ខ្ញុំ​អង្គុយ​លើ​មាត់​ច្រាំង​វិប្បដិសារី។

 

ពេលវេលា​មិន​ចំជា​ពេល​វេលា

តែ​ក្នុងស្នូល​នៃ​ពេល​វេលា មាន​អនន្តភាព​

អតីតនិយាយ​មក​រក​បច្ចុប្បន្នភាព​ តើ​បច្ចុប្បន្ន​មាន​អ្វី​ឆ្លើយ​ទៅវិញ?

ខាង​ចុង​ផែន​ដូច​មាន​តែ​ជល​សា​រ​ល្វឹង​ល្វើយ

ខាង​ចុង​ជលសារ មានតែ​លំហ​មេឃ​ល្ហ​ល្ហេវ

លំហ​មេឃ​ពេញ​ដោយ​អវត្តមាន​ឪពុក​ម្តាយ​ខ្ញុំ។

 

ភក្រ្ត​ដែល​ធ្លាប់​គោរព​ ដើរ​ឆ្លង​កាត់​ព្រំ​ដែ​ន​រដូវ​ខែ​ឆ្នាំ

ហើយ​បង្វិល​​បច្ចុប្បន្នឱ្យ​ក្លាយ​ទៅ​ជាកញ្ចក់​នៃ​អតីត​កាល​

សំណើច​និង​សម្តី​ដែល​ធ្លាប់​ឮ​ ខ្ញុំ​ឮ​ដោយ​មិន​ចាំបាច់​ផ្ទៀង​ត្រចៀក​ស្តាប់

ព្រោះ​ខ្ញុំ​នៅ​ចាំ​ជានិច្ច​បែបបទ​ទំនង​ពាក្យ​សាសង។

 

រូបថត​លោក​គឹម ខូវនី

រូបថត​លោក​គឹម ខូវនី

 

ជីវិត​របស់​ខ្ញុំ​សរុប​មក​ត្រឹម​សម័យ​ពីរ​ដាច់​ពីគ្នា

សម័យ​ដែល​ឪពុក​ម្តាយ​ខ្ញុំ​ផ្គុំ​សំឡេង​គ្នា​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​ពេល​ល្ងាច

ហើយ​និង​សម័យ​មួយ​ទៀត​ ដែល​កៅ​អី​ផ្តៅ​ពី​រ​ទំនេរ​គ្មាន​ឪពុក​ម្តាយ​

មរណៈ​ជា​គូ​នឹង​កង្វះ​   កង្វះ​ជា​គូ​នឹង​វិប្បដិសារី

អវត្តមាន​ជា​ទឹក​ជ្រោះ​សោក​ស្តាយ​ដែល​កកេរ​ច្រាំង​ជីវិត។

 

ខ្ញុំយក​ភក្ត្រ​ឪពុ​កម្តាយ​ខ្ញុំ​ទៅ​បិទ​លើ​គ្រប់​ទេសកាល​ជុំវិញ​ខ្ញុំ

​ខ្ញុំផ្តិត​រូប​គាត់​លើ​ព្រះ​ចន្ទ​ លើ​ព្រះ​សុរិយា លើ​ហ្វូង​តារា

លើ​ដំណក់​សន្សើម លើ​គ្រប់​ទឹកភ្លៀង​ លើ​ស្រទាប់​បុប្ផា

លើ​សំណាប​ខ្ចី លើ​ប្រាង្គ​ចេតិយ លើ​មេឃ​អស្តង្គត។

 

ខ្ញុំឆ្លុះ​ឃើញ​ភក្ត្រ​ខ្ញុំប្តូរ​សភាព​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​ក្នុង​កញ្ចក់​ជីវិត

ខ្ញុំចង់​ឃើញ​សច្ចៈ តែ​អ្វី​ៗ​ជា​ស្រមោល​មក​បន្លំ

ខ្ញុំ​ស្មាន​ថា ពេលវេលា​ដែល​បាន​កន្លង​ទៅ​ បាន​ដឹក​ដៃ​អនុស្សាវរីយ៍​ទៅជាមួយ​

តែ​ពេលឆ្នាំថ្មី​ចូល​មកដល់​ ឱរា​ខ្ញុំ​ស្រាប់តែ​ធ្ងន់​ជាង​សព្វ​ដង។

 

មួយ​ថ្ងៃ​បូក​នឹង​មួយ​ថ្ងៃ ទុក​បន្សល់​តែ​ការ​ស្រណោះ

ព្រោះតែ​ការ​សោក​ស្តាយ​ឪពុក​ម្តាយ ដី​ភូមិ ផ្ទះ​កំណើត

បាន​ជា​ញឹក​ញាប់ ភ្នែក​ខ្ញុំ​ពុំ​សូវ​មាន​ពេល​ស្ងួត

បន្ទាប់បាន​ឃ្លាត​ពី​មាតុភូមិ​ ដែល​បាន​ក្លាយ​ជា​លា​ន​មរណៈ

ខ្ញុំគ្មាន​សល់​អ្វី​ក្រៅ​ពី​រើស​ប្រមូល​ដី​មុខ​ផ្ទះ​បា​នមួយ​ក្តាប់

ហើយ​ដាក់​ក្នុង​ហៅប៉ៅ​មុននឹង​ឃ្លាត​ពី​មាតុភូមិ

ក្នុង​នាម​នៃគ្រួសារ​ខ្ញុំ​ដែល​បាន​បាត់​បង់​ជីវិត​ក្នុង​រណ្តៅ​រួម

គ្រប់​ពេល​ចូល​ឆ្នាំខ្មែរ​​ថ្មី​ មាន​ពណ៌​ខ្មៅ​នៃ​មេសា​៧៥៕

មេសា ២០០២

 191357

ក.ក.ន.

 វាយអត្ថបទយួនីកូតកាលពីថ្ងៃ២៥ធ្នូ២០១៣ ដោយ

និស្សិត ហេង ឧត្តម​។

សូមបញ្ជាក់ថា អត្ថបទរបស់លោក គឹម ខូវនីខាងលើនេះបានផ្សាយតាមរលកអាកាស

វិទ្យុបារាំង RADIO FRANCE  និង វិទ្យុអាស៊ី RADIO ASIE សម្លេងខ្មែរ ក្នុងរដ្ឋធានី

បារីសនៃ ប្រទេសបារាំង នាអំឡុងទសវត្សរ៍៧០ ​និងទសវត្សរ៍៨០៕