គឺជារបាំមួួយដែលបានទស្សនាហើយដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ជាប់ចិត្ត ចាប់តាំងពីខ្ញុំបាន
ឃើញសិស្សនារីរួមសាលាបុទុមរាជារាំសាកដើម្បីសម្តែងក្នុងពិធីបញ្ចប់ឆ្នំាសិក្សា។
កាលនោះ ខ្ញុុំទើបតែមានវ័យ៩ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំបានឈរមើលកុមារីសិស្សរួមសាលា
រាំរបាំ<នារីជាជួរ>ទាំងក្តីរំភើបឥតឧបមា និងទាំងមានអារម្មណ៍ស្តាយសែនស្តាយ
ដែលមិនបានចុះឈ្មោះរាំជាមួយពួកគេ។
គឺចាប់តាំងពីពេលនោះហើយដែលខ្ញុំជាប់ចិត្តស្រឡាញ់សិល្បៈរបាំខ្មែរយើង
រហូតមក….
(ស្រង់ចេញពីរឿង<ខ្ញុំជាស្រី>ជីវិតពិតរបស់ខ្ញុំដែលចាប់ផ្តើមសរសេរហើយ។)
អ្នកនិពន្ធ ប៉ិច សង្វាវ៉ាន សូមស្វាគមន៍ 