លោកស្រី ស៊ឹម ចាន់យ៉ា
ក្នុងសង្គម ទំនាក់ទំនងរវាងមនុស្សម្នាក់និងមនុស្សម្នាក់អាចប្រព្រឹត្តទៅល្អប្រសើរបាន លុះត្រាតែគិតដល់សុជីវធម៌។ សុជីវធម៌មាននៅលើគ្រប់ផ្នែក ដូចជា ទឹកមុខ កាយវិការ ពាក្យសម្តី។ យើងលើកឧទាហរណ៍មួយក្នុងការប្រើប្រាស់ពាក្យសម្តី។ អ្នកនិយាយគួរដាក់ខ្លួនឱ្យទាបជាងអ្នកដែលខ្លួនកំពុងនិយាយទៅកាន់ ជាពិសេសមនុស្សដែលមានវ័យច្រើនជាងខ្លួន ឬមហាជនកុះករ។
អ្នក«ខ» ឱ្យផ្កាដល់អ្នក«ក»។ អ្នក«ក»គួរនិយាយថា៖ «អរគុណដែលអ្នកឱ្យផ្កានេះដល់ខ្ញុំ» តែបើអ្នក«ក»ឱ្យផ្កាដល់អ្នក«ខ»វិញ អ្នក«ក»ប្រើពាក្យ «ឱ្យ» និង «ជូន» ក្នុងករណីទាំងពីរនេះ គឺដើម្បីបន្ទាប់ខ្លួនឱ្យទាបជាងអ្នក«ខ» ដែលជាគូសន្ទនា។
ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នក«ក» និយាយថា ៖ «អរគុណដែលអ្នកជូនផ្កានេះដល់ខ្ញុំ» និង «ខ្ញុំសូមឱ្យផ្កានេះដល់អ្នក» នោះមានន័យថា អ្នក«ក» លើកខ្លួនឯងខ្ពស់ជាងអ្នក«ខ» ដែលជាគូសន្ទនាហើយ។ ពេលនោះ អ្នក«ក» មានឈ្មោះថាជាអ្នកខ្វះសុជីវធម៌។
គួរឱ្យសោកស្តាយដែលមនុស្សមួយចំនួនក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ដោយចេតនាក្តី អចេតនាក្តី ពុំបានគិតដល់សុជីវធម៌ទេ។ ឃើញដូច្នេះ ទើបខ្ញុំតែងរឿងខ្លី «ឆាកកំប្លែងកញ្ញាសោភ័ណ»នេះឡើង ដើម្បីទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់ជនជាតិខ្មែរយើងឱ្យគិតដល់បញ្ហាសុជីវធម៌នេះឡើងវិញ។
សូមចុចទីនេះរឿងខ្លី «ឆាកកំប្លែងកញ្ញាសោភ័ណ» ដើម្បីអាន។
អ្នកនិពន្ធ ប៉ិច សង្វាវ៉ាន សូមស្វាគមន៍ 