Category Archives: អ្នកសារព័ត៌មាននៅប្រទេសបារាំង

បណ្ឌិតច្បាប់​ ឌុក​ រ៉ាស៊ី​ អ្នក​នយោបាយ​ខ្មែរជើងចាស់​ ទទួល​អនិច្ចកម្ម​ នៅប៉ារីស

បណ្ឌិត ឌុក រ៉ាស៊ី (រូបភាព​ថតនៅឆ្នាំ​២០១៧ ដោយ ហេង ឧត្តម)

ខ្ញុំ​ ប៉ិច សង្វាវ៉ាន និងស្វាមី ប៉ិច ឈុន មាន​សេចក្តី​សោកស្តាយ​ជាពន់ពេល​ ដែល​បាន​ទទួល​ដំណឹង​មរណភាព​របស់​លោកពូ ឌុក រ៉ាស៊ី។ លោក​ជាអតីតសាស្ត្រាចារ្យ​ច្បាប់របស់​ស្វាមីខ្ញុំ។ គ្រួសារយើងទាំងពីរ​រាប់​អាន​គ្នា​យ៉ាង​ជិត​ស្និត និងស្រឡាញ់គ្នា​ដោយ​ក្តីគោរព​យ៉ាង​ស្មោះស្មើ​។ ខ្ញុំ​​រន្ធត់ និង​សោកស្តាយ ដែល​ខ្មែរ​យើង បាន​បាត់​បង់​ បណ្ឌិត​ច្បាប់​និងអ្នកនយោបាយ ដ៏ក្លាហាន​រូប​ទៀត​ដូចលោកពូ ឌុក រ៉ាស៊ី។ ខ្ញុំ​និងស្វាមី សូមសម្តែង​ក្តី​គោរព​ចំពោះ​វិញ្ញាណក្ខន្ធលោកពូ និង​សូម​សម្តែង​ក្តីក្រៀមក្រំ ​ព្រមទាំងចូលរួម​ចំណែក​រំលែក​ទុក្ខ​ព្រួយ​ជាមួយ​ក្រុមគ្រួសារ និង​លោកជំទាវ​បង ឌុក សេដ្ឋា (បណ្ឌិត មាស សេដ្ឋា) ពី​ចម្ងាយ​ផង។ សូម​វិញ្ញាណក្ខន្ធ​របស់លោកពូ សោយសុខ​គតិភព​នៅ​ឋានសួគ៌នៃបរលោក កុំបីឃ្លាងឃ្លាតឡើយ។​

ខាងក្រោមនេះ ជាអត្ថបទរបស់ វិទ្យុ​បារាំង​អន្តរជាតិ RFI ផ្សាយថ្ងៃទី២៥ ខែមីនា ឆ្នាំ​២០២០។​ គួរ​បញ្ជាក់ថា សពរបស់​លោក ឌុក រ៉ាស៊ី បាន​បូជា​នៅ​ថ្ងៃ​ចន្ទ ទី​៣០ មីនា ២០២០។​

បណ្ឌិត ឌុក រ៉ាស៊ី នៅថ្ងៃទី​៨មីនា២០២០ ទិវារម្លឹក​ខួបកំណើត គម្រប់​៩៥ឆ្នាំ។ (រូបភាព​ថតនៅឆ្នាំ​២០១៧ ដោយ ហេង ឧត្តម)

បណ្ឌិត ឌុក​ រ៉ាស៊ី​ អ្នក​នយោបាយ​ខ្មែរជើងចាស់​ ទទួល​មរណភាព​ នៅជន្មាយុ​ ៩៥ឆ្នាំ

ដោយ ហេង ឧត្តម​

បណ្ឌិតច្បាប់ លោក ឌុក​ រ៉ាស៊ី​ អតីត​ឯកអគ្គរដ្ឋទូតខ្មែរ​ប្រចាំទីក្រុងឡុងដ៍  បាន​ទទួល​មរណភាព​  ដោយជរាពាធ នៅថ្ងៃពុធ ទី​២៥មីនា នៅរដ្ឋធានីប៉ារីស។  លោកគឺជា​អ្នកនយោបាយជើងចាស់ មាន​កិត្តិនាម​កេរ្តិ៍ឈ្មោះ​ល្បីល្បាញ នៅក្នុង​​សម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម​ ​និងសម័យសាធារណរដ្ឋខ្មែរ។ ជំនាន់នោះ ​លោក​មាន​តួនាទី​ជាអ្នកតំណាងរាស្ត្រ​ មណ្ឌលកំពង់ឆ្នាំងនិងជាព្រឹទ្ធបុរសមហាវិទ្យាល័យច្បាប់នៅភ្នំពេញ។  តើ​ព្រឹទ្ធាចារ្យ​បណ្ឌិត​នីតិសាស្ត្រ​រូបនេះ មាន​ជីវប្រវត្តិ​ យ៉ាង​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ?

«ចេះច្បាប់  គេបោកមិនបាន ធ្វើអ្វីត្រឹមត្រូវ និងដឹងខុសដឹងត្រូវ​» នេះជា​គំនិត​ដែល​លោក ឌុក រ៉ាស៊ី យល់ឃើញ​តាំងតែ​ពីក្មេងវ័យ​ម្ល៉េះ។ ឈរ​លើ​ទស្សនៈ​​នេះហើយ ដែលលោក​បាន​ប្រឹង​ប្រែង​បន្តវិជ្ជាវិស័យច្បាប់​ រហូត​បញ្ចប់​ថ្នាក់​បណ្ឌិត​នីតិសាស្ត្រ​សាធារណៈ ពី​ប្រទេស​បារាំង នៅឆ្នាំ​១៩៥៧។ បណ្ឌិត​រូប​នេះ ចូល​​​បំពេញការងារ​ នៅ​​អង្គការ​សហប្រជាជាតិ ចំនួន២ឆ្នាំ​ ក្នុង​គណៈកម្មការនីតិកម្ម​ នៅ​បុរី​ញូវយក សហរដ្ឋអាមេរិក​ ហើយ​បន្ទាប់មកទៀត​ បម្រើ​ការងារ​​​នៅស្ថានទូតខ្មែរ​នៅ​ប្រទេស​ថៃ​ ចំនួន​១ឆ្នាំ រួចត្រឡប់ មកធ្វើការនៅក្រសួងការបរទេសវិញ ដល់១៩៦២។

ក្រោយជម្លោះរឿង​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ លោក ឌុក រ៉ាស៊ី ចាក​ចេញ​ពី​ក្រសួងការបរទេស និង​ផ្តើម​ប្រលូក​​ជីវិត​នយោបាយ ហើយ​ក្លាយ​ជាអ្នក​តំណាងរាស្ត្រ។ លោកយល់ថា «ធ្វើ​ជាអ្នក​នយោបាយនិង​​សមាជិកសភា​ មានសិទ្ធនិយាយស្តី​បានច្រើន ទាក់ទងជិតស្និទ្ធជាមួយប្រជា​​ពលរដ្ឋ  និងអាច​បង្រៀនបុរីជន​​​ឱ្យក្លាហាន ​យល់ចេះដឹង​ពីសិទ្ធ​របស់ខ្លួន​។» ក្នុង​ពេល​ដំណាលគ្នា អ្នកតំណាងរាស្ត្ររូបនេះបាន​បង្កើត​កាសែត​ជា​ភាសា​បារាំង​ ឈ្មោះថា Phnom Penh Presse។ នៅ​លើ​សង្វៀន​នយោបាយ លោក​មាន​ការ​ខ្វែង​គំនិត​ទស្សនៈ​នយោបាយ​មួយ​ចំនួន ជាមួយ​សម្តេច​ នរោត្តម សីហនុ រហូត​ដល់​ព្រះអង្គ​​បិទកាសែតភាសាបរទេស​ទាំងអស់ ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៦៧។ សម្តេច សីហនុ ក៏ធ្លាប់​​មាន​បន្ទូល​គំរាម ​តាម​វិទ្យុ​ជាតិទៀតផង​ថា«ចង់​​បញ្ជូន ឌុក រ៉ាស៊ី ទៅបរលោក»។

នៅ​សម័យ​សាធារណរដ្ឋខ្មែរ ដោយ​ឈរលើគោលការណ៍​ប្រជាធិបតេយ្យ​និង​យុត្តិធម៌​សង្គម​​ បណ្ឌិត​ ឌុក រ៉ាស៊ី បាន សរសេរ​រិះគន់ស្ថាបនា​​របប​ លន់ នល់ ជា​រៀងរាល់ថ្ងៃ តាម​ទំព័រសារព័ត៌មាន​។ អត្ថបទ​វិចារណកថាទាំង​នោះ បាន​ធ្វើ​ឱ្យ​របបថ្មី ក្តៅ​ស្លឹកត្រចៀក​មិនតិចទេ​​។

មុនពេល​ ​ខ្មែរក្រហម លេបត្របាក់​រដ្ឋធានីភ្នំពេញ លោក ឌុក រ៉ាស៊ី បានត្រូវ​តែង​តាំង​ជា​​ឯកអគ្គរដ្ឋទូត វិសាមញ្ញ​និងពេញសមត្ថភាព​​ ប្រចាំ​ចក្រភព​អង់គ្លេស បែលហ្សិក ដាណឺម៉ាក និងហូឡង់ដ៍។ ចាប់ពីឆ្នាំ​១៩៧៥ លោក​ជា​សាស្ត្រាចារ្យ​នីតិសាស្ត្រ​ បង្រៀន​នៅ​សកលវិទ្យាល័យ Amiens ប្រទេសបារាំង​។  ​​ពេល​ចូលនិវត្តន៍ លោកបង្កើត​ព្រឹត្តិបត្រ​ Le Salut Khmer និង ​បង្កើត​សមាគមសិទ្ធមនុស្ស​ឈ្មោះថា «សម្ព័ន្ធខ្មែរការពារ​សិទ្ធមនុស្ស​និង​សិទ្ធបុរីជន»។ ក្រោយ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​សន្តិភាព​ក្រុង​ប៉ារីសរួចមក លោក​ ឌុក រ៉ាស៊ី​ បាន​រៀបចំ​សន្និសីទ​និងសិក្ខាសាសា​​ជាច្រើន​ដែល​ទាក់ទង​នឹង​សិទ្ធ សេរីភាព និង​ប្រជាធិបតេយ្យ​​នៅ​កម្ពុជា។ ពេញ​មួយ​ជីវិតនេះ លោក​បាន​និពន្ធសៀវភៅ ​អត្ថបទវិភាគ​ច្បាប់​ ​និង​វិចារណកថា​ជាច្រើន ជាភាសា​ខ្មែរ​និង​បារាំង។

ជីវិត​របស់​លោក ឌុក រ៉ាស៊ី ហាក់​ជាប់ប្រទាក់​ក្រឡារដឹក​ទៅនឹង​នៅ​ស្ថានការណ៍​ប្រទេស​កម្ពុជា​។​ ក្នុង​មជ្ឈិមវ័យនិងជរា​ភាព​ លោក ឌុក រ៉ាស៊ី តែងតែរញ្ជួល​​ចិត្ត និងបង្ហូរទឹកភ្នែក​ជាញឹកញយ​ ​កាលណា​គេ​និយាយ​លើកឡើងពីរឿង​ខ្មែរ លោក​ស្រណោះស្រុកទេស​ ដែលមិន​គួរ​ធ្លាក់គ្រោះថ្នាក់​​លំបាក​វេទនា ដូច​សម័យ​ខ្មែរក្រហម​សោះ​។​

សព្វថ្ងៃ ភរិយានិង​បុត្រាបុត្រីរបស់លោក ​ចំនួន​៥នាក់ រស់​នៅប្រទេស​បារាំង​។ ភរិយារបស់លោក ឌុក រ៉ាស៊ី គឺ​លោកស្រី​បណ្ឌិត មាស សេដ្ឋា សោកស្តាយ​ និងរន្ធត់ជាពន់ពេក​​ចំពោះការ​បាត់បង់​ស្វាមី ដែលជា​ឥស្សរជន​មួយ​រូប​របស់ខ្មែរ។ លោកស្រីបានរម្លឹកប្រាប់វិទ្យុបារាំង​អន្តរជាតិ​ RFI ពីពាក្យសម្តី​របស់​ស្វាមី ដែល​តែងតែពោល​ និងសរសេរថ្លែងជាញឹកញយ គឺ ៖ «Une paix juste et durable ne peut être fondée que sur les Droits, l’Education et la Morale» (សន្តិភាពសង្គម ពិតប្រាកដនិងគង់វង្ស តែងសំអាងទៅលើច្បាប់, ការអប់រំ និងសីលធម៌)៕​

វណ្ណកម្ម​មួយចំនួន​របស់​អ្នក​និពន្ធ ឌុក រ៉ាស៊ី

-«វិចារណកថា ឌុក រ៉ាស៊ី» បោះពុម្ពឆ្នាំ​២០១៨ ដោយ​ គ្រឹះស្ថាន​បោះពុម្ពឯកសារខ្មែរ នៅភ្នំពេញ​

-«វាសនាខេមរៈបុត្រ» បោះពុម្ពឆ្នាំ​២០១២ ដោយ​បណ្ណាគារអង្គរ នៅភ្នំពេញ​

-«វាសនាប្រទេសជាតិ » បោះពុម្ពឆ្នាំ​២០១២ ដោយ​បណ្ណាគារអង្គរ នៅភ្នំពេញ​

-«Cambodge, Déclin et résurrection», 2012, Société des Ecrivains, Paris

-«La Question de la Représentation khmère à l’ONU, Droit ou Politique», 1974, ed. PEDONE, Paris

-«Les Frontière de la faute personnelle et de la faute de service dans le droit administratif français», 1963, collection Bibliothèque de droit public, Tome XLIII, Paris

 

មាត់វៀច និពន្ធដោយ ប៉ិច សង្វាវ៉ាន

ប្រអប់មាត់មនុស្សយើងម្នាក់ៗបញ្ជាក់ពីអត្តចរិតរបស់យើង។ អ្នកដែលកើតមកខ្វះនេះខ្វះនោះ ឬមានលក្ខណៈមិនសមរម្យដូចគេ ខ្មែរយើងតែងតែមានជំនឿ តែងតែនិយាយថា «យើងមិនបានធ្វើបុណ សាងកុសល ពីអតីតជាតិ ឬបច្ចុប្បន្នជាតិ»។ ខ្ញុំបានអានសៀវភៅខ្លះដែលសរសេរភាសាខ្មែរ ឬបរទេស (បារាំង ឬអង់គ្លេស) បានសរសេរអំពីលក្ខណៈប្រអប់មាត់របស់មនុស្សប្រុសស្រី។ ខ្ញុំយល់ស្របថាគេសរសេរត្រូវ។

ខ្ញុំនេះរងកម្មណាស់ ជួបតែមនុស្សស្រីមួយចំនួនរិះគន់មិនសមហេតុផល អាងតែមាត់គ្មានគម្រប ចេះតែព្រួសវាចាអមិត្តតាមតែគំនិតខ្វះវិចារណញ្ញាណ មិនខ្វល់និងគ្មានវិប្បដិសារីលើពាក្យដែលខ្លួនបាននិយាយ។ ថាកូនក្មេងមិនទាន់ដឹងក្ដីចុះ គ្នាមិនទាន់ចេះពិចារណា មនុស្សកញ្ចាស់សក់ពីរពណ៌ទៅហើយ កោតនិយាយស្ដីមិនសមហេតុផល មិនខ្លាចគេវាយតម្លៃបន្ទាបបន្ថោក។

មេម៉ាយម្នាក់ដែលជាភរិយាបញ្ញវន្តម្នាក់ ដែលរស់នៅជាយក្រុងប៉ារីស៍។ តាមពិតខ្ញុំបានជួបស្ត្រីនេះតែពីរដងគត់ គឺនៅផ្ទះខ្ញុំម្ដងនៅពេលយើងអញ្ជើញមកពិសារបាយ និងម្ដងទៀត នៅផ្ទះស្ត្រីនោះដែលដែលអញ្ជើញស្វាមីខ្ញុំ និងខ្ញុំទៅបរិភោគនៅផ្ទះគាត់វិញ។ មិនដឹងជាខ្ញុំបាននិយាយពីអង្កាល់ថា «ខ្ញុំមាននិស្ស័យអាណិត និងចូលចិត្តជួយជនដែលមានជីវភាពទន់ខ្សោយក្រីក្រណាស់។ មេត្តាករុណាធម៌នេះ ជាគំរូប្រពៃដែលខ្ញុំទទួលបានពីអំពើ និងសកម្មភាពភាពរបស់លោកប៉ាចៅ យី ស៊ុម និងលោកម្ដាយ ឌីវណ្ណ ឌីឡូបែស្ស៍ តាំងពីរូបខ្ញុំនៅតូចអាយុ ៩ ឬ ១០ ឆ្នាំម្ល៉េះ។ នៅភ្នំពេញតាំងពីខ្ញុំមានអាយុ ១៣ ឬ ១៤ ឆ្នាំ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមដាក់ទានជាលុយ ជាសម្លៀកបំពាក់ឱ្យជនក្រីក្រដោយហេតុថា ខ្ញុំតែងតែពិចារណាធ្វើការប្រៀបធៀនខ្លួនខ្ញុំ ជាមួយនឹងអ្នកក្រីក្រតោកយ៉ាកដែលខ្ញុំបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែក។ ធម្មជាតិស្មោះត្រង់របស់ខ្ញុំ ខ្ញុំតែងតែតំណាលពីសន្ដានចិត្តរបស់ខ្ញុំប្រាប់អ្នកដែលខ្ញុំស្រឡាញ់រាប់អាន រាប់ទាំងសាច់ថ្លៃរបស់ខ្ញុំ។ តាមពិតទៅមិនមែនមនុស្សតិចជាង ១០ ឬ ២០ ទេ ដែលខ្ញុំបាននិយាយពីទឹកចិត្តមេត្តាធម៌របស់ខ្ញុំនេះ។

ស្ត្រីម្នាក់បានលើកយកពាក្យពិតរបស់ខ្ញុំ ថាចូលចិត្តរាប់អានអ្នកក្រីក្រជាងអ្នកមាន ដែលវាយឫកមើលងាយបន្ថោកអ្នកទុរគត ទៅប្រាប់ក្មួយរបស់ស្វាមីខ្ញុំថា «ខ្ញុំចូលចិត្តរាប់អានអ្នកក្រនេះ ព្រោះតែចង់ឱ្យអ្នកទាំងនោះទ្រខ្ញុំ»។ ឱ! ម្ចាស់ថ្លៃអើយ! ខ្ញុំរាប់អានគាត់យ៉ាងស្មោះអស់ពីដួងចិត្ត គ្មានក្នុងគ្មានក្រៅ គ្មានចង់បានការកោតសរសើរពីអ្នកនេះ ឬអ្នកផងឯទៀតទេ ចុះហេតុអ្វីស្ត្រីនេះទិតៀននិយាយដើមខ្ញុំខុសពីសន្ដានចិត្តខ្ញុំទាំងស្រុងដូច្នេះ? ខ្ញុំហួសចិត្ត និងខកចិត្ត ហើយក៏ដកការរាប់អានអស់ពីបេះដូងខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនស្ដាយទេ មនុស្សណាក៏ដោយមិនថាជាបងប្អូន ជាញាតិសន្ដាន ឬជាមិត្ត មនុស្សដែលប៉ិនខាងវាយតម្លៃខ្ញុំមិនសមហេតុផល និងគ្មានមូលដ្ឋានពិតប្រាកដនិងច្បាស់លាស់ ខ្ញុំកាត់ចោលឥតស្រណោះ និងមិនចង់ឃើញស្រមោល ឬដានជើងមនុស្សប្រភេទនេះ។ ខ្ញុំយល់ថា សេពគប់ជនប្រភេទនេះនាំឱ្យខាតពេល ខាតទឹកមាត់ដើម្បីនិយាយគ្នា។

ខឹងពេក ថ្ងៃនេះខ្ញុំនិយាយប្រាប់អ្នកនៅជិតខាងខ្ញុំថា ប្រហែលពីជាតិមុន គាត់មានចរិតចូលចិត្តពេបជ្រាយ ឬនិយាយមិនល្អពីគេហើយ បានជាក្នុងជាតិនេះមាត់គាត់វៀច។ បើគាត់យកគំនិតមកគិតបញ្ហាល្អៗ និងសំខាន់ៗប្រហែលជាត្រូវបានគេគោរព និងកោតសរសើរ ជាជាងគេដៀលជេរ។

បុរសណាបានភរិយាបែបនេះ ច្បាស់ជាយ៉ាប់ហើយ ទោះជាបុរសនោះមានសញ្ញាបត្រខ្ពស់កម្រិតណា​ក៏ដោយ។

ខ្ញុំតែងតែបន់ព្រះរាល់យប់ សូមព្រះអង្គបញ្ចៀសមនុស្សមិនល្អពីខ្ញុំ៕

លោកគ្រូ ប៊ុន ថាន់​ និងភរិយាសក់ អៀងព្រមទាំងកូន ប្រុសម៉ុង ហ្វី អនុស្សាវរីយ៍១ក្នុងពេលភៀសខ្លួន ដែល មិនអាចបំភ្លេចបានឡើយនៅភូមិនួនញ៉ាងប្រទេសលាវ

ខាងក្រោមនេះជាទំព័រដួងចិត្តដែលភរិយារបស់លោកគ្រូប៊ុន​ថាន់បានសរសេរទុក

ឱ្យខ្ញុំជាអនុស្សាវរីយ៍នៅក្នុងពេលដែលយើងបានស្គាល់គ្នានិងបានរស់នៅជាមួួយគ្នា

ក្នុងសាលាឆាន់ដ៏កញ្ចាស់មួយដែលគេបោះបង់ចោលក្នុងឃុុំ«នួនញ៉ាង»ប្រទេសលាវ។

សាលានោះគ្មានជញ្ជាំងទេ ជាសាលាក្នុងវាលរហោដ្ឋានមួួយដែលហ៊ុំព័ទ្ធដោយដើម

ឈើធំៗប្រៀបដូចជានៅក្នុងព្រៃស្រ្មសាន។  ក្នុងពេលយប់ម្តងៗ សម្លេងចចកវយំគួរឱ្យ

ភ័យខ្លាចខ្លាចណាស់ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះមានទីនេះក៏បិសាចលងបន្លាចទៀតផង។

ប្រុសធំដែលកូនប្រុសខ្ញុំឈឺគ្រុនក្តៅស្រែករវើរវាយថា «យក្សធំណាស់ម៉ាម៉ង់»។

(MAMANគឺជាពាក្យហៅមាតាដែលគ្រួសារខ្ញុុុំមានទម្លាប់ហៅដូច្នេះតរៀងៗមកតាំង

ពីដើម​ ដែលប្រែជាខ្មែរថា« លោកម៉ាក់ ឬអ្នកម៉ាក់​ ឬម៉ាក់ ​ឬម៉ែទៅតាមទម្លាប់​នៃការ

និយមនិងថាន:វណ្ណះនៃគ្រួសារនិមួយៗក្នុងសង្គមខ្មែរយើង)។

នៅនោះមានបីសាចលងបន្លាច។ ចំណែកឯប្អូនប្រុសខ្ញុំម្នាក់ដែលឈឺគ្រុនក្តៅដែរបាន

ឃើញមនុស្សមាឌធំៗខ្ពស់កាប់ដើមចេកពន្លំលើក្បាលរបស់គេ។

ក្នុងពេលអាសន្ននោះ លោកគ្រូ ប៊ុនថាន់ដែលជាគ្រូកីឡាម្នាក់ធំខ្ពស់និងមានមនុស្សធម៌

ពេញបេះដូងបានអៀវស្វាមីខ្ញុុំដែលកំពុុងតែឈឺធ្ងន់ដើរមិនរួចពីភូមិមឿងភីនទៅភូមនួនញ៉ាង

ដែលមានចម្ងាយ១០គីឡូម៉ែត្រ ព្រោះ ​នៅទីនោះមានផ្ទះពេទ្យ។ សមាជិកគ្រួសារខ្ញុុំដែលមាន

ចំនួន១៨នាក់ត្រូវជំងឺគ្រុនចាញ់នៅតែខ្ញុំម្នាក់គត់។

ក្រុមគ្រួសារខ្ញុុំទាំងមូលមិនអាចបំភ្លេចគុណបំណាច់របស់លោកគ្រូប៊ុនថាន់ក្នុងគ្រាដ៏កំសត់

វេទនានេះបានឡើយ។ យើងតែងតែនឹកនិងស្វែងរកចង់ជួបលោកគ្រូនិងភរិយាព្រមទាំងម៉ុង

ហ្វីដែលជាកូនប្រុសរបស់លោកគ្រួនិងភរិយាឈ្មោះសក់ អៀងជានិច្ច​ ប្រសិនបើលោកគ្រូនិង

គ្រួសារនៅមានរស់រានមានជីវិតក្នុងប្រទេសណាក៏ដោយ។

សូមទាក់ទងតាមសារអេឡិចត្រូនិចនេះ​ aeke.sp@gmail.comនិងតាមគេហទំព័រនេះ៕

 

បទសម្ភាស ភ្ញៀវ​ប្រចាំថ្ងៃ វិទ្យុ​ RFI លោក​ស្រី ប៉ិច សង្វាវ៉ាន៖ « អក្សរសិល្ប៍​សន្តិភាព ជា​អក្សរសិល្ប៍​ដែល​ជួយ​សង្គម​ឲ្យ​​រីក​ចម្រើន និង​គ្មាន​អំពើ​ហិង្សា»

លោក​ស្រី ប៉ិច សង្វាវ៉ាន ​ប្រធាន​ស្ថាបនិក​សមាគមអ្នក​និពន្ធ​ខ្មែរ​នៅ​បរទេស​​ប្រចាំ​ប្រទេស​បារាំង Photo© Oudom HENG

សមាគម​អ្នក​និពន្ធ​ខ្មែរ​នៅ​បរទេស​​ប្រចាំ​ប្រទេស​បារាំង នឹង​​ប្រកាស​លទ្ធផល​ប្រកួត​ពាន​រង្វាន់​អក្សរ​សិល្ប៍​សន្តិភាព ​លើក​ទី​៤ នៅ​រសៀល​ថ្ងៃ​សៅរ៍ ទី​២៧​មករា ខាង​មុខ​នេះ។ ពិធី​ប្រកាស​រង្វាន់​ជ័យ​លាភី នឹង​​រៀប​ចំ​នៅ​វិទ្យាស្ថាន​ពុទ្ធិសាសន​បណ្ឌិត្យ​។ ឆ្លៀត​ឱកាស​នេះ​ វិទ្យុ​បារាំង​អន្តរជាតិ​ បាន​អញ្ជើញ​លោក​ស្រី ប៉ិច សង្វាវ៉ាន ដែល​ជា​ប្រធាន​ស្ថាបនិក​សមាគម ធ្វើ​ជា​ភ្ញៀវ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​ នៅ​រាត្រី​នេះ​។ លោក​ស្រី គឺ​ជា​អ្នក​និពន្ធ​រៀម​ច្បង​មួយ​រូប និង​ជា​អតីត​អ្នក​សារព័ត៌មាន​វិទ្យុ​បារាំង​អន្តរជាតិ​ ចំនួន​១៨​ឆ្នាំ។ ឆ្លើយ​នឹង​សំណួរ​របស់​វិទ្យុ​បារាំង RFI, លោក​ស្រី ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា អក្សរ​សិល្ប៍​សន្តិភាព ជា​អក្សរ​សិល្ប៍​ដែល​ជួយ​សង្គម​ឲ្យ​រីក​ចម្រើន ជួយ​ជំរុញ​ឲ្យ​មនុស្ស​រស់​នៅ​ចុះ​សម្រុះ​ជាមួយ​គ្នា ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ដោយ​សន្តិវិធី និង​គ្មាន​អំពើ​ហិង្សា។

សូម​ចុចស្តាប់ទីនេះ ៖ ​ បទសម្ភាស ភ្ញៀវ​ប្រចាំថ្ងៃ វិទ្យុ​ RFI ថ្ងៃទី​២៥ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៨

កំណាព្យលោកអ៊ីវ ហួតសម្រាប់ខួបកំណើតខ្ញុំគម្រប់៦៩ឆ្នាំ

Madame la Présidente PECH Sangwawann
ប្រធានសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរប្រចាំប្រទេសបារាំង..! (ពាក្យ៨)
. PECH Sangwavann(១) សន្តានចិត្តល្អ
ពីរោះស្មោះសរ បង្កបង្កើន
បណ្តុះបណ្តាល រាល់ថ្នាលចម្រើន
និពន្ធកើតកើន.. ច្រើន..នៅបារាំង(២) ។
. អក្សរសិល្ប៍ខ្មែរ ថែបានខ្ជាប់ខ្ជួន
ស្នេហ៍ចំមាំមួន ស្ងួនគុណភាពខ្លាំង
សីលធម៌ពិគ្រោះ រួសរាយសម្រាំង
សំណេរចែងចាំង ឃើញទាំងក្មេងចាស់ ។
R. ឥន្ទ្រៈទេវី នារីបញ្ញា
ឋិតជិតចិន្តា រចនាត្រចះ
អក្សរខេមរា ចារអក្សរសាស្ត្រ
កេរ្តិ៍ឈ្មោះផងរះ ជះពេញនគរ ។
៣. ជាអ្នកនិពន្ធ មានមន្តសម្តី
អាន..បានច្រើនក្រៃ លៃច្នៃបន្ត
«ពាក្យខ្មែរ»រស់រាន វិញ្ញាណកំដរ
បារមី«អង្គរ» សាទរ«កោសល្យ» ៕
(១) លោកស្រី
(២) ស្រុកបារាំង
កវី អ៉ីវហួត អនុប្រធានសមាគម
អ្នកនិពន្ធខ្មែរប្រចាំប្រទេសបារាំង
ថ្ងៃអាទិត្យទី ២៧ វិច្ឆិកា ២០១៦

ក.ក.ន.

ខ្ញុំមានចិត្តរំភើបក្រៃលែងនិងសូមថ្លែង

អំណរគុណដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះលោក

អនុប្រធាន អ៊ីវ ហួត ដែលបានតែងកាព្យដ៏

 ពិរោះនេះផ្តល់កិត្តិយសពិសេសក្នុងថ្ងៃខួប

កំណើត៦៩ឆ្នាំរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងអំណរ

គុណដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះលោកអនុប្រធាន

អ៊ីវ ហួត។  នេះពិតជារង្វាន់១ដ៏ធំនិងមាន

តម្លៃបំផុតលើកទឹកចិត្តខ្ញុំឱ្យខិតខំបន្តការ

និពន្ធសៀវភៅថ្មីៗក្នុងពេលឆាប់ៗខាង

មុខនេះ។

ខ្ញុំសង្ឃឹមថា សុខភាពនិងពេលវេលានិង

ផ្តល់អំណោយផលល្អដល់ខ្ញុំមិនខានឡើយ៕

 

 

 

ជូនចំពោះវិញ្ញាណក័្ខន្ធអ្នកម្តាយរបស់ខ្ញុំ

 

12417776_575554442599051_8905217034784134680_n

អ្នកម្តាយឬ អ្នកម៉ាក់ឬ ម៉ាម៉ង់ហៅតាមភាសាបារាំង Mamanជាទីគោរព

និងស្រឡាញ់!

កូនស្រីច្បងរបស់ម៉ាម៉ង់ថ្ងៃនេះ មានឱកាសសរសេរពីម៉ាម៉ង់ដោយសូមយកថ្ងៃ៨មីនា

ដែលជាទិវាសិទ្ធនារីពិភពលោកនេះដើម្បីឱទ្ទិសជូនម៉ាម៉ង់តែមួយ ទោះបីម៉ាម៉ង់មិន

មែនជាវិរៈនារីដែលបានបំពេញភារៈកិច្ចជូនជាតិក៏ដោយ ប៉ុន្តែម៉ាម៉ង់របស់កូនបាន

ពរពោះរយៈពេល៩ខែ និងមានកាតព្វកិច្ចចិញ្ចឹមបីបាច់ថែទាំកូនៗ ព្រមទាំងមានភារៈ

កិច្ចជាស្ត្រីមេផ្ទះដ៏ធំធេងណាស់ និងជាមាតាដ៏ល្អពិសេសណាស់សម្រាប់បុត្រីបុត្រា

ទាំងដប់ពីរ (១២) រូប។

ពិតណាស់ គេអាចវាស់ជម្រៅមហាសាគរ និងអាចស្ទង់សីតុណ្ហភាពក្នុងលោកបាន

ប៉ុន្តែគេមិនអាចវាស់និងស្ទង់ទំហំនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នកម្តាយចំពោះកូនៗ

ទាំងអស់របស់អ្នកម្តាយដ៏មានគុណបានឡើយ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ម៉ាម៉ង់ចំពោះ

កូនមានទំហំធំធេងនិងមានជម្រៅជ្រៅជាមហាសាគរទៅទៀត។

រាល់គ្រាដែលអ្នកផងសរសើរថា កូនមានចរិតទន់ភ្លន់ គួរសមគោរពចាស់ទុំ និងមិន

ប្រកាន់ឬកពារឆ្មើងឆ្មៃ និយាយស្តីដោយប្រើពាក្យគួរសមចំពោះជនានុជនទួទៅ

មិនថាញាតិមិត្តសាច់បង្កើតនិងសាច់ថ្លៃដោយមិនរើសមុខ និងមិនរើសឋានៈយស

សក្តិ ទ្រព្យធន ឬក៏សរសើរថា កូនមានសណ្តាប់ធ្នាប់ប្រសប់រៀបចំទុកដាក់ចេះតុប

តែងផ្ទះចេះដេរប៉ះសម្លៀកបំពាក់ និងប៉ាក់ព្រមទាំងចេះធ្វើម្ហូបអាហារល្អៗខ្លះ

សម្រាប់គ្រួសារ ព្រមទាំងសម្រាប់ទទួលភ្ញៀវ ក្នុងពេលបុណ្យទាន។ល។

ការយល់និងដឹងកិច្ចការទាំងអស់និងការសរសើរពីអ្នកផងទាំងឡាយ តែងតែ

បណ្តាលឱ្យកូននឹកដល់ម៉ាម៉ង់តែ១គត់របស់កូន ពីព្រោះកូនបានចំណេះទាំង

នេះកូនបានមកពីអ្នកម្តាយ។ អ្នកម្តាយជាស្រី្តមេផ្ទះដែលមានសណ្តាប់ធ្នាប់

ណាស់។ សម្លៀកបំពាក់និងគ្រឿងអលង្ការសម្រាប់ប្រើនៅផ្ទះនិងចេញទៅ

ខាងក្រៅនិងសម្រាប់បុណ្យទានផ្សេងពីគ្នាមិនច្របូកច្របល់លាយឡំឡើយ។

បើយើងទាំងពីរមានលក្ខណៈប្លែកពីគ្នា គឺប្លែកត្រង់ម៉ាម៉ង់ជាអ្នកយឺត ឯកូនជា

អ្នករហ័សរហួនតែប៉ុណ្ណោះ។ នេះជាការបរិយាយសង្ខេប តែកូនមានសង្ឃឹម

ថា និងមានការរៀបរាប់ពិស្តារនៅ ក្នុងរឿង«ខ្ញុំជាស្រី»ដែលជារឿងរ៉ាវទាក់

ទងនឹងខ្សែជីវិតពិតរបស់កូន។ ការស្តាយខ្លាំងបំផុតរបស់កូន គឺការគ្មាន

ឱកាសបានសរសេររឿងរ៉ាវទាំងនេះក្នុងពេលដែលម៉ាម៉ង់របស់កូននៅមាន

ជីវិត។ កូនបានឃើញ MAMAN ជាញឹកញយតែក្នុងសុបិនតែប៉ុណ្ណោះ៕

របាំនារីជាជួរ

គឺជារបាំមួួយដែលបានទស្សនាហើយដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ជាប់ចិត្ត ​ចាប់តាំងពីខ្ញុំបាន

ឃើញសិស្សនារីរួមសាលាបុទុមរាជារាំសាកដើម្បីសម្តែងក្នុងពិធីបញ្ចប់ឆ្នំាសិក្សា។

កាលនោះ ខ្ញុុំទើបតែមានវ័យ៩ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំបានឈរមើលកុមារីសិស្សរួមសាលា

រាំរបាំ<នារីជាជួរ>ទាំងក្តីរំភើបឥតឧបមា និងទាំងមានអារម្មណ៍ស្តាយសែនស្តាយ

ដែលមិនបានចុះឈ្មោះរាំជាមួយពួកគេ។

គឺចាប់តាំងពីពេលនោះហើយដែលខ្ញុំជាប់ចិត្តស្រឡាញ់សិល្បៈរបាំខ្មែរយើង

រហូតមក….

(ស្រង់ចេញពីរឿង<ខ្ញុំជាស្រី>ជីវិតពិតរបស់ខ្ញុំដែលចាប់ផ្តើមសរសេរហើយ។)

អនុស្សាវរីយ៍នៃសកម្មភាពផ្នែកអក្សរសាស្រ្តខ្មែរនៅកម្ពុជា

 

 

 

CERTIFICAT DE REMERCIEMENT NOU HACH  DU 09-07-2011 114940

 

 

CERTIFICAT SUCCESS MAGAZINE DU 13- 08- 2011_115637

រូបភាព

រូបថតថ្មីរបស់ខ្ញុំក្នុងវ័យជរា​ដែលខុសឆ្ងាយពីរូបសំគាល់គេហទំព័ររបស់ខ្ញុំ

IMG_0438

ថតពេលដើរមើលហាងដែលលក់ចុុះថ្លៃកាលពីខែមករាឆ្នាំ២០១៥

ក្នុងក្រុងស៊ែរហ្សីប៉ុងទ័រ CERGY PONTOISE

នៃតំបន់៩៥ DEPARTEMENT 95 ប្រទេសបារាំង

កិច្ចការវិទ្យុផ្នែកវប្បធម៌ខ្មែរ ៖ ខ្ញុំ និង តារាអម្ពរទេវី

ឆ្នាំខ្ញុំជួបសម្ភាសន៍អម្ពរទេវីលើកដំបូងនៅក្រុងស៊្សែរស្សីប្រទេសបារាំងក្នុងឆ្នាំ...

ឆ្នាំដែលខ្ញុំបានជួបសម្ភាសន៍តារា អម្ពរទេវីលើកដំបូង(រូបថត៖ប៉ិច សង្វាវ៉ាន)

ឆ្នាំដែលខ្ញុំបានជួបសម្ភាសន៍

តារា«អម្ពរទេវី»លើកដំបូង

នៅក្រុងស៊្សែរស្សីប្រទេសបារាំង

ក្នុងឆ្នាំ…

កំពុងសម្ភាសន៍តារាអម្ពរទេវី និង ព្រហ្ម ស៊ីវុទ្ធី (រូបថត៖ប៉ិច សង្វាវ៉ាន)

ខ្ញុំកំពុងសម្ភាសន៍តារា អម្ពរទេវី និង អ្នកចម្រៀង ព្រហ្ម ស៊ីវុទ្ធី
(រូបថត៖ប៉ិច សង្វាវ៉ាន)

រូបថតអនុស្សាវរីយ៍ដំបូងជាមួយតារាអម្ពរទេវី (រូបថត៖ប៉ិច សង្វាវ៉ាន)

រូបថតអនុស្សាវរីយ៍ដំបូងជាមួយតារា អម្ពរទេវី
(រូបថត៖ប៉ិច សង្វាវ៉ាន)

 ខ្ញុំ អម្ពរទេវី និងស្វាមីខ្ញុំ ប៉ិច ឈុន (រូបថត៖ប៉ិច​ សង្វាវ៉ាន)


ខ្ញុំ អម្ពរទេវី ស្វាមីខ្ញុំ
ប៉ិច ឈុន និង អ្នកស្រី វ៉ាន់នី (រូបខាងឆ្វេង) ជាម្ចាស់ផ្ទះដែលទទួល
អម្ពរទេវី និង ព្រហ្ម ស៊ី​វុទ្ធីឲ្យស្នាក់នៅ (រូបថត៖ប៉ិច​ សង្វាវ៉ាន)

ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក

ជួបសម្ភាសន៍តារាអម្ពរទេវីជាថ្មី

ក្នុងស្ទុយឌីយោនៃវិទ្យុ បារាំងអន្តរជាតិRFIនៅ មុនពេលសម្ភាសន៍អម្ពរទេវីកាលពីឆ្នាំ (រូបថត៖ប៉ិច សង្វាវ៉ាន)

ក្នុងស្ទុយឌីយោនៃវិទ្យុ
បារាំងអន្តរជាតិRFIនៅ
មុនពេលសម្ភាសន៍អម្ពរទេវីកាលពីឆ្នាំ
(រូបថត៖ប៉ិច សង្វាវ៉ាន)

រូបថតខាងក្រោម៖

ក្នុងការិយាល័យនិពន្ធខ្មែរ នៃវិទ្យុបារាំងអន្តរជាតិ

ក្រោយពេលសម្ភាសន៍តារាអម្ពរទេវី

(រូបថត៖ប៉ិច​ សង្វាវ៉ាន)

 

ុំុំុំុំុំុំុំ ៊៊៊៊៊៊៊៊៊៊៊៊៊៊ ៊៊៊៊៊៊៊៊៊៊៊៊៊៊ (រូបថត៖ប៉ិច​ សង្វាវ៉ាន)

អនុស្សាវរីយ៍ក្នុងរាត្រីមួយ

អម្ពរទេវី

មានឱកាសមកបរិភោគអាហារ
ជាមួយខ្ញុំនិងស្វាមីខ្ញុំនៅផ្ទះយើងក្នុងប្រទេសបារាំង។
ឆ្នាំខ្ញុំជួបសម្ភាសន៍អម្ពរទេវីលើកដំបូងនៅក្រុងស៊្សែរស្សីប្រទេសបារាំងក្នុងឆ្នាំ...មមមមមមមម មមមមមមមមមមមមម

អម្ពរទេវីក្នុងផ្ទះខ្ញុំនៅប្រទេសបារាំង