ប្រកាសឡើងវិញ
នេះឬចិត្តប្រុស?
(ប្រកាសក្នុងប្លក់លើកទី១នៅថ្ងៃ១២ វិច្ឆិកា២០១០)
បទភ្លេងនិងទំនុកច្រៀងនិពន្ឋដោយ លោក ម៉ា ឡៅ ពីនៅឆ្នាំ១៩៦៨
ច្រៀងដោយអ្នកស្រី សូ សាវឿន (១)
បទនេះបានដាក់អមក្នុង រឿងនេះឬចិត្តប្រុស? និពន្ឋដោយកញ្ញា ព្រហ្ម សុទ្ឋធីតា (២)
ស្នាដៃទី១របស់ខ្ញុំត្រូវបានលោកម៉ៅ ប៊ុនថនចាត់ចែងយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់យកទៅផ្សាយ
ជាភាគៗតាមវិទ្យុជាតិភ្នំពេញកាលពីខែកក្កដារហូតដល់ខែកញ្ញាឆ្នាំ១៩៦៨ (៣)។
១–ខំគេចពីជុងចូលទ្រុងអន្ទាក់
គេចពីច្រវ៉ាក់ធ្លាក់ក្នុងរណ្តៅ
មើលឃើញថាសចាប់បានមកខ្មៅ
ត្រជាក់ជាក្តៅសើចក្លាយជាយំ។
២ –ងងឹតថាភ្លឺនេះឬចិត្តប្រុស?
ហ៊ានលើកកំហុសទម្លាក់លើខ្ញុំ
ភ្លេចសំពះផ្ទឹមលើកម្រាលព្រំ
ចុះចោលទ្រនំទៅដើរផ្ទាល់ដី។
បន្ទរ៖ នេះឬចិត្តប្រុសកាត់ទោសប្រពន្ឋ?
រករឿងរិះគន់គ្មានចិត្តប្រណី
ជេរថែមទៀតមកកំសាកស្វាមី
ទៅឱបស្រីថ្មីឲ្យអស់ចិត្តទៅ។
៣–ចម្រៀងក្អួតឈាមនាងព្រាហ្មណ៍កេសរ
ប្រពន្ឋចិត្តធម៌ជូនពរប្តីខ្លៅ
អូនរង់ចាំបងឱបក្តីសោកសៅ
អស់កម្មឈាមខ្មៅសឹមបងវិលវិញ។
ក.ក.ន ៖
(១) : អ្នកស្រីរស់នៅសព្វថ្ងៃនេះក្នុងប្រទេសបារាំង។
(២) ព្រហ្ម សុទ្ឋធីតាជានាមប៉ាកការបស់ខ្ញុំប៉ិច សង្វាវ៉ាន។
(៣) :អំពីប្រលោមលោក«នេះឬចិត្តប្រុស?» ខ្ញុំបានសរសេរក្នុង«ជីវប្រត្តិពិស្តាររបស់ខ្ញុំ» និង ក្នុងអត្ថបទសាកល្បង«បទពិសោធន៍
ក្នុងការនិពន្ឋប្រលោមលោក»ក្នុងប្លក់នេះ។
**************
ប្រវត្តិរឿង«នេះឬចិត្តប្រុស?»
ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៦៧ - ១៩៦៨ នារីបីរូបបាននិយាយរឿងវិបត្តិផ្ទាល់ខ្លួនប្រាប់ខ្ញុំ ក្រោយពីពួកគេបានដឹងថាខ្ញុំស្រឡាញ់អក្សរសាស្ត្រខ្មែរនិងចូលចិត្តការតែងនិពន្ធ។ កាលនៅពីក្មេង ខ្ញុំចូលចិត្តអានប្រលោមលោកណាស់។ ចាស៎ ! លាក់បាំងអ្វី ខ្ញុំតែងតែស្រមៃនិងប្រាថ្នាជានិច្ចចង់មានឈ្មោះជាអ្នកនិពន្ធនារីមួយរូប។ចំណង់់ដ៏ពុះពោរនេះបានកើតឡើងបន្តិចម្តងៗហើយរីកសាយពេញក្រអៅបេះដូងក្រពុំរបស់ខ្ញុំ។ រឿងពិតរបស់នារីទាំង៣ជាមេរៀនជីវិតដ៏ល្អមួយសម្រាប់រូបខ្ញុំផ្ទាល់។ដោយខ្ញុំមានឧបនិស្ស័យចូលចិត្តចែករំលែកមេរៀនជីវិតល្អៗខ្ញុំបានចាប់ដងប៉ាកកាសាកល្បងនិពន្ធរឿងប្រលោមលោកទីមួយ។
ជាអ្នកនិពន្ធក្មេងខ្ចីហើយថ្មីនិងជានារីក្រមុំ នេះហើយជាបញ្ហាធំមួយសម្រាប់ខ្ញុំនៅក្នុងជំនាន់នោះ។ ខ្ញុំគិតថាដើម្បីធ្វើឲ្យប្រលោមលោកទី១របស់ខ្ញុំត្រូវគេចាប់អារម្មណ៍ នេះក៏មិនមែនងាយប៉ុន្មានដែរ។ ដូច្នេះ គឺមានតែរកចំណងជើងណាមួយដែលអាចឆក់ទាញអារម្មណ៍អ្នកអានទាំងពីរភេទឲ្យឆ្ងល់ចង់់ដឹងចង់អាន។ នៅទីបំផុតដើម្បីសម្របទៅតាមសាច់រឿង ខ្ញុំក៏សម្រេចដាក់ចំណងជើងប្រលោមលោករបស់ខ្ញុំថា «នេះឬចិត្តប្រុស?»។
បញ្ហាមិនទាន់ចប់ត្រឹមនេះនៅឡើយទេ ព្រោះកាលណោះ ខ្ញុំកំពុងស្ថិតក្នុងវ័យសិក្សា។ បើលោកប៉ាជ្រាបដឹងនោះប្រាកដជាមានរឿងរ៉ាវធំមិនខាន(សូមអានជីវប្រវត្តិរបស់ខ្ញុំ)។ ដូច្នេះ គឺមានតែលាក់ឈ្មោះពិត ទើបខ្ញុំអាចសម្រេចបំណងនៃការផ្តើមធ្វើជាអ្នកនិពន្ធនារីមួយរូបរបស់កម្ពុជា។ខ្ញុំបានប្រើឈ្មោះ«ព្រហ្ម សុទ្ធធីតា»ជានាមប៉ាកកាដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ពេញចិត្តណាស់។ ពីព្រោះ«ព្រហ្ម»ជានាមត្រកូលរបស់ខ្ញុំស្រាប់។«សុទ្ធ»ជាឈ្មោះហៅនៅផ្ទះថា«ស្រីសុទ្ធ»។ «ធីតា»គឺកូន«ស្រី»។ «ស្រី» ក៏ជាឈ្មោះហៅនៅផ្ទះដែរ(សូមរង់ចាំអាន«ខ្ញុំជាស្រី»)។